ဘာထူးလဲ
လမ္းေပၚထြက္လိုက္တာနဲ႔
ငါလည္း လက္လုပ္လက္စားပဲ
(အညီွနံက ေနာက္ကားပါလာတာကို သိတယ္)
ေက်ာ္မတက္ေစနဲ႔တဲ့
စပယ္ယာအသံမွာ ဆူးေတြအျပည့္နဲ႔
ေခတ္တစ္ေခတ္
လူရွစ္ဆယ္ကို
သစ္သားဘတ္(စ္)ကားႀကီးထဲ ထည့္ၿပီး ခေလာက္ေတာ့
၁၉၄၀ခုႏွစ္ေတြဆီ ျပန္ေရာက္သြားၾကတယ္
ေနတတ္ရင္ ဘဝဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာပါ
ပန္းခင္းႀကီးမျဖစ္လည္း ၿခဳံပုတ္ကေလးေပါ့
ဒါေပမယ့္ သတိၱရွိတဲ့ၿခဳံပုတ္ကေလး...။ ။
ေမာင္ဖီလာ
က်ီးကန္းနဲ႔ ဘိုဟီးမီယန္းမ်ား ကဗ်ာစာအုပ္။
No comments:
Post a Comment