စကၠဴမင္းသားကို ကြ်န္ေတာ္ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရသည္မွာ ကန္ခြဲရြာကေလးတြင္ ျဖစ္ပါသည္။ ကန္ခြဲရြာကေလး၏ ဆြမ္းႀကီးေလာင္းပြဲ အႀကိဳညေနခင္းတြင္ စကၠဴမင္းသားကို ပထမဆုံးစတင္ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေပၚမွေန၍ ေက်ာင္းပရိဝုဏ္အတြင္းသို႔ ျမိဳင္ဆိုင္ေသာတီးမႈတ္သံမ်ားဆီ လွမ္းၾကည့္လိုက္ရာ စကၠဴမင္းသားကို ျဗန္းခနဲ ေတြ႕လိုက္ရပါေတာ့သည္။ ႏြားႏွစ္ေကာင္ကထားေသာ လွည္းတစ္စီးေပၚတြင္ ေလာ္စပီကာႀကီးကို ဦးေမာ့ေမာ့တင္ကာ ေတးသံၿမိဳင္ၿမိဳင္ကို က်ယ္ေလာင္စြာဖြင့္၍ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းအတြင္းသို႔ စကၠဴမင္းသားႏွင့္အဖြဲ႕ ဝင္ေရာက္လာခဲ့ၾကပါသည္။ ေလာ္စပီကာႀကီး၏ ေနာက္ဖက္ဆီတြင္ ဝိုင္ယာကလစ္မ်ားျဖင့္ ဖမ္းညွပ္တြယ္ဆက္ထားေသာ ဘက္ထရီအိုးရွိပါသည္။ ဘက္ထရီအိုးမွာ အားအျပည့္ျဖည့္ထားပုံရပါသည္။ ေလာ္စပီကာမွ ေတးသံျမိဳင္ျမိဳင္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ပရိဝုဏ္ကို လႊမ္းသြားသည္မဟုတ္ပါေလာ။ ႏြားလွည္း၏ ေရွ႕ဆီတြင္ ေကြးေနေအာင္ ခုန္ေပါက္ကေနေသာ စကၠဴမင္းသားကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေတြ႕ျမင္ရေပသည္။ စကၠဴမင္းသားကို ၾကည့္ပါ။ မည္းျပာျပာမ်က္ႏွာထက္ ေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီတြင္ သနပ္ခါးပါးကြက္ႀကီးႏွစ္ခု။ အလယ္တြင္ သနပ္ခါးတားထားေသာ ႏွာတံ၊ ကြမ္းေတြဝါးထားပုံရေသာ ပါးစပ္ႏွင့္ သြားမ်ားက နီရဲလို႔ေနသည္။ စကၠူမင္းသားသည္ ဦးေခါင္းထဲတြင္ စကၠဴေခါင္းေပါင္း၊ ရင္ဘတ္တြင္ စကၠဴစလြယ္၊ လက္ေကာက္ဝတ္ဆီတြင္ စကၠဴအဆင္တန္ဆာတို႔ျဖင့္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ တင့္တယ္ေနေလသည္။ စကၠဴ လည္ဆြဲႀကီးကိုလည္း အက်အနဆြဲထားပါသည္။ အဆင္တန္ဆာတို႔၏ ေအာက္ဆီမွ အကၤ်ီႏွင့္ပုဆိုးမ်ားမွာ သာမန္ေက်းေတာသားတစ္ေယာက္၏ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈမ်ိဳးသာျဖစ္ပါသည္။
စကၠဴမင္းသား၏ ထူးျခားခ်က္မွာ ခါးေနာက္ပိုင္း လုံခ်ည္ထဲတြင္ သူ၏ဖိနပ္ကို ထိုးသြင္းထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲမွာ ခုန္ေပါက္ကေနစဥ္ သူ၏ဖိနပ္ကို ဤသို႔ခါးၾကားတြင္ ထိုးသြင္းထားျခင္းက စိတ္အခ်ရဆုံးပင္ မဟုတ္ပါေလာ။ ကန္ခြဲရြာ ဓမၼရကၡိတဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဝင္းထဲတြင္ ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္မွ ဆြမ္းေတာ္ပြဲပို႔သူမ်ားျဖင့္ ေဖြးေဖြးလႈပ္လို႔ေနသည္။ ပရိသတ္မ်ားက စကၠဴမင္းသားကိုၾကည့္ကာ တၿပုံးၿပဳံးႏွင့္၊ ႏြားလွည္းေပၚရွိ ေလာ္စပီကာမွ ထြက္ေပၚေနေသာေတးသံအလိုက္ ေကြးေနေအာင္ ခုန္ေပါက္ကေနသူမွာ စကၠဴမင္းသားပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သူကခုန္လိုက္တိုင္း စကၠဴေခါင္းေပါင္းကေလးက ေလထဲမွာ တဖ်ပ္ဖ်ပ္လႈပ္ေနပါသည္။ ပါးစပ္မွလည္း သီခ်င္းေတးသြားအလိုက္ သီဆိုဟန္ျပဳကာ ေက်ာ့ေက်ာ့ေမာ့ေမာ့ ျဖစ္ေနပါသည္။ သူ ကရင္းျပဳံးရယ္လိုက္ေသာအခါ နီရဲေနေသာသြားမ်ား ေပၚလာပါသည္။
“ကန္႔လန္႔ကာႀကီးရယ္ေနပါဦး ကလို႔ေကာင္းေနတုန္း
ရြာသားႀကီးရယ္တီးပါဦး ဆိုလို႔ေကာင္းေနတုန္း”
စကၠဴမင္းသားသည္ ျမိဳင္ဆိုင္ေသာေတးသံအလိုက္ ခုန္ေပါက္ကေနပါသည္။ လက္ကိုေကြးလိုက္၊ ေျခကိုေျမွာက္လိုက္၊ ကိုယ္ကိုတစ္ပတ္လည္လိုက္ႏွင့္။ ဤသို႔ကခုန္ေနရင္းမွပင္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ စကၠဴမင္းသား၏ လက္တစ္ဖက္က ခါးၾကားတြင္ညွပ္ထားေသာ ဖိနပ္ကိုစမ္းကာ ျပန္လည္ထိုးသြင္း၍ ေသေသသပ္သပ္ စိတ္ခ်လက္ခ်ျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္လိုက္ပါေသးသည္။ ကြ်န္ေတာ္သည္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေပၚမွေန၍ စကၠဴမင္းသားကို ၾကည့္ေနမိပါသည္။
“ေလးစားစြာျဖင့္ ေမြးဖြားလာတဲ့ မင္းသားေလးေနာ္”
စကၠဴမင္းသား၏ ေတးသံကျမည္ေနသည္။ ကေလးတြ၊ ေခြးေတြႏွင့္ ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္မွ ဧည့္ပရိသတ္မ်ားအၾကားမွာ စကၠဴမင္းသားသည္ ေခြ်းတစိုစိုႏွင့္ ကခုန္ျမဴးတူးလ်က္ .......... ။
ေနမ်ိဳး
၂၀၀၂၊ ၃၊ ၁၆
ေနမ်ိဳး
ျမည္ေနတဲ့ထရမ္းပက္ (ဝတၳဳတိုငယ္စု)
ပထမအႀကိမ္၊ ဇန္နဝါရီ၊ ၂၀၀၆
မိုးေကာင္းစာအုပ္တိုက္
