ေလျပင္းေတြက်ေနခ်ိန္

အခုလို ေလျပင္းေတြက်ေနခ်ိန္
အခုလို ေလျပင္းေတြထဲ ဓာတုအဆိပ္ေငြ့ေတြ ထုတ္လႊင့္ေနခ်ိန္
ငါ့အသံေတြ မင္းဆီကို ေပးပို့ခ်င္ပါရဲ့။

အေျကာင္းေျကာင္းနဲ့ စံပယ္ပန္းကုံးကေလးေတြ
ကတၱီပါေသတၱာထဲ ေသာ့ခတ္သိမ္းဆည္းကာ ထားခဲ့တယ္
ငါတို့ဟာ ခ်စ္လို့ ေဝးကြာေနၾကရတာပါကြာ။

မင္းထက္ေမာင္
၅၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၀၆။
ကဗ်ာေျပာင္းျပန္/၂၀၀၆

ပိုးဖလံမ်ား

အလင္းနဲ႔ အေမွာင္ရဲ႕ လွည့္စားမႈေတြထဲ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ
ေဆာ့ကစားၾက၊ အတၱကိုယ္စီနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေတာ့
မဟာစြမ္းအားရွင္ေတြေပါ့။ ေမြးဖြား- ႀကီးျပင္း
ေခ်ာက္နက္ထဲ ခုန္ဆင္းရင္ သူရဲေကာင္းလား။

ရာဇဝင္ႀကီးေတြ၊ သမိုင္းႀကီးေတြ၊ ဇာတ္လမ္းႀကီးေတြက
ပိတ္ဆီးကာရံထား။ ကင္းဗတ္စ္သားေပၚက အ႐ုပ္နဲ႔
အေရာင္ေတြ၊ သူတို႔ အခ်ဳပ္အေႏွာင္ခံထားရသလိုလို
မဟုတ္ဘူး- အျမင္ကို အက်ဥ္းခ်မယ့္ ျပတင္းဝေတြပ။

သင္ၾကားပို႔ခ်သမွ် ေရႊေတာင္တက္ဒႆနတဲ့လား။
သိမႈေဗဒေတြ ခ်ဲ႕ထြင္ခဲ့ၾက။ ပင္မေရစီးေတြဟာ
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ တန္ခိုးၾသဇာ၊ နတ္ဆိုးရဲ႕ က်ိန္စာမ်ား။
အသက္ဇီဝရွင္သန္ရပုံေတြ ပို႐ွဳပ္ေထြး ပိုခက္ခဲ ပိုနက္႐ွိဳင္း။

သီအိုရီေတြက မဆုံးႏိုင္ပါဘူး။ ဝါဒတရားေတြက
ဝါးပင္ပမာ၊ မိုးဦးေလဦးထဲ မိုးႀကိဳးမုန္တိုင္းထဲ
အတုံးအ႐ုံးၿပိဳလဲသမွ်၊ မွ်စ္စို႔မွ်စ္ႏုကေလးေတြလည္း
အလုအယက္ထြက္လာၾကဦးမွာ သဘာဝျဖစ္စဥ္။

ညဥ့္နက္နက္ေတြပါပဲ။ ေရွ႕ကို ခရီးဆက္ခဲ့ၾက
မနက္လင္းရင္ ရြာေရာက္မယ္ ဘာေၾကာင့္ယုံၾကည္။
တည္ေဆာက္ထားတာေတြအားလုံးဟာ ထင္ေယာင္ထင္မွား
ျဖစ္မႈသက္သက္မွ်။ အႏိုင္ရသူေတြ စီးဆင္းသြားၾကရဲ႕။

ရာစုႏွစ္မ်ားတိုင္၊ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈမ်ား မရပ္တန္႔ခဲ့။
တစ္ကန္႔ခ်င္း တစ္လႊာခ်င္းစီမွာ ပညာသားအျဖာျဖာ။
အားထုတ္ၾက- ဆုေတာင္းၾက- လြတ္ေျမာက္ရပါေစသားတဲ့
နံရံရဲ႕ အျခားတစ္ဖက္ဆီသို႔ အႏိၱမေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား။

မင္းထက္ေမာင္
၃၀၊ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၀၆
ကဗ်ာေျပာင္းျပန္/၂၀၀၆

ေရြးခ်ယ္ရမယ့္လမ္း

ဒီမွာ . . .
                အမွန္လည္း မရွိ
                အမွားလည္း မရွိ
      ခင္ဗ်ား ဘာကို ၿငိတြယ္ေနမွာလဲ
ရွိျခင္းဟာ “ဒြိ”
      ခင္ဗ်ား ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိေအာင္ႀကိဳးစားပါ
      ခင္ဗ်ားနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတာေတြကို သိေအာင္ႀကိဳးစားပါ
                (ဒိုးျပားရမွာ အမွန္တကယ္လို႔
                မထင္ေလနဲ႔ . . .)
ျဖစ္တည္မႈ/ျဖစ္ရွိမႈ
      ခင္ဗ်ားရဲ႕ အစစ္အမွန္ေလာကနဲ႔ အျခားေသာအိပ္မက္မ်ား
                (ခင္ဗ်ား ဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲ
                ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္ခ်င္တာလဲ
                ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အေသအခ်ာျပန္ေမး)
      (မဆိုင္တာေတြ မေတြးပါနဲ႔
      ဆိုင္တာေတြ ေတြးမယ္ဆိုရင္လည္း
      အေသးစိတ္ အကုန္ေတြး)
... ... ... ... ...
... ... ... ... ...
                မေရးခ်င္ပါဘူးလို႔ေနတာ
                “ကဗ်ာ”က သူ႔အလိုလိုလာခဲ့တယ္။


မင္းထက္ေမာင္
၂၈၊ ဇြန္၊ ၂၀၀၆
ကဗ်ာေျပာင္းျပန္/၂၀၀၆

႐ုတ္တရက္စီးဆင္းသြားေသာအရာ

စလိုက္ရမွာလား
အစမရွိေတာ့ၿပီလား
စာရြက္ဘယ္မွာလဲ ငါ လာေနၿပီလား
ထမင္းဝဝစားလို႔ ဗိုက္တင္းတဲ့အခါ ဒါမ်ိဳးလား
သတ္မွတ္ထားတဲ့ ေဘာင္ေတြကို ေက်ာ္ခဲ့ၿပီလား
ခင္ဗ်ားတို႔ ေျပာစကား အားလုံးၾကားတယ္
... တားတဲ့ၾကားက ႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္ ... ...
... ႀကိဳက္တယ္ ႀကိဳက္တယ္ က်ဳပ္တို႔လိုအပ္ေနတာ ... ...
... မလိုအပ္ဘဲ စကားလုံးေတြ တလြဲသုံးစြဲ ... ...
ျဗဳန္းခနဲပါပဲ (ျဗဳန္းခနဲဟာ ျမည္သံစြဲအလကၤာမဟုတ္ဘူး)
ေဆးလိပ္ေငြ႕ေတြ ေဝ့ဝဲသြားလိုက္တာ ေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္
မီးနဲ႔ေလာင္စာ၊ ေလာင္စာနဲ႔မီး၊ ၿပီးေတာ့တာပဲ
ေရွ႕ခရီး ... ... ... ... ...
အနာဂတ္ဘူးသီးဟာ ဘယ္လိုဆက္ႀကီးထြားမယ္
ခင္ဗ်ား စိတ္ဝင္စားတယ္ဆိုလည္း မွန္ဘီလူးကိုင္
အေဝးၾကည့္မွန္ေျပာင္းဟာ လမ္းေၾကာင္းအသြယ္သြယ္
အခုေျပာေနတာ ပင္လယ္ေသးေသးကေလးအေၾကာင္းမဟုတ္
ပင္လယ္ေပါင္း တစ္သိန္းတစ္ေသာင္းရွိတဲ့စၾကဝဠာ
အနႏၱစၾကဝဠာ
ေဘးရန္ခပ္သိမ္း ေအးၿငိမ္းၾကပါေစ
ပန္းကေလးမ်ား လန္းဆန္းၾကပါေစ
လိပ္ျပာကေလးေတြလည္း
ဘဝသုံးပါး ကာလသုံးပါး
အရင္အတိုင္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေက်ာ္လႊားျဖတ္သန္းၾကပါေစ
ေရကို ေရလို႔ မျမင္ဘဲ
အသြင္သဏၭာန္တစ္ခု
အလ်င္တစ္ခု
ဒါမွမဟုတ္၊ စိတ္ကူးတစ္ခုလို႔ ျမင္ၾကည့္ၾကပါလား။

မင္းထက္ေမာင္
၄၊ ဇြန္၊ ၂၀၀၆။
ကဗ်ာေျပာင္းျပန္/၂၀၀၆

ကဗ်ာေပ်ာက္

မေန႔က
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ငါ ေရးထားခဲ့တယ္။

ဒီေန႔မနက္
အဲဒီကဗ်ာကို ငါ လိုက္ရွာေတာ့ မေတြ႕ေတာ့ဘူး။

ထိုကဗ်ာ
ငါ ဘယ္မွာ ေရးသားခဲ့ပါလိမ့္
ငါ ဘယ္မွာ ထားရစ္ခဲ့ပါလိမ့္
စဥ္းစားလို႔လည္း မရေတာ့။
[၁၊ ဇြန္၊ ၂၀၀၆]


ကဗ်ာအသစ္

ဒီေန႔
      ကဗ်ာအသစ္တစ္ပုဒ္
                  ငါ ေရးမယ္။

ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့
မေန႔က ငါေရးထားတဲ့ကဗ်ာဟာ ေပ်ာက္သြားလို႔
လုံးဝ ျပန္ရွာမေတြ႕ေအာင္ ေပ်ာက္သြားလို႔။
[၁၊ ဇြန္၊ ၂၀၀၆]


ျပန္ရွာေတြ႕တဲ့ ကဗ်ာ

မေန႔က ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့ ငါ့ကဗ်ာ
ဒီေန႔မွာ ငါ ျပန္ရွာေတြ႕တယ္။

ျပန္ရွာေတြ႕တယ္
ဒီေန႔မနက္ ေရးသားခဲ့တဲ့ ငါ့ကဗ်ာအသစ္တစ္ပုဒ္ထဲမွာ။

ကဗ်ာေဟာင္းဟာ
ေျခရာလက္ရာမယြင္း
အပ်င္းေျပ သီခ်င္းကေလးတစ္ပုဒ္ကို ညည္းလို႔။
[၁၊ ဇြန္၊ ၂၀၀၆]


မနက္ျဖန္အတြက္ ကဗ်ာ

မနက္ျဖန္အတြက္
                  ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
        ငါ ႀကိဳလုပ္ထားရမွာလား။

ငါ ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ
ငါ ဘာေၾကာင့္လုပ္မွာလဲ
        အလကားအပိုအလုပ္ေတြ
                  ႐ွဳပ္တယ္။

႐ွဳပ္တယ္ဟာ မ႐ွင္းဘူး
မ႐ွင္းဘူးဟာ ရွင္းရွင္းကေလး
ရွင္းရွင္းကေလးဟာ မနက္ျဖန္အတြက္ကဗ်ာလား
ရွင္းရွင္းကေလးကိုယူၿပီး ငါ ႐ွဳပ္ထားလိုက္မယ္။

(သိပ္အလုပ္မဟုတ္ဘူး)
[၂၊ ဇြန္၊ ၂၀၀၆]

မင္းထက္ေမာင္
ကဗ်ာေျပာင္းျပန္/၂၀၀၆

အဝါေရာင္

လမ္းေပၚမွာ
လူအုပ္ႀကီး ႐ွဳပ္ပြလို႔။

လူအုပ္ထဲ ျဖတ္ၿပီး
သူမ လမ္းေလွ်ာက္လာတယ္။

သူမ ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ ဝတ္စုံဟာ
ၿငိမ္းေအးတဲ့ အျပာေရာင္။

အျပာေရာင္ ေနာက္ခံေပၚမွာက
အျဖဴေရာင္ ပန္းပြင့္မ်ား။

ပန္းပြင့္တိုင္းရဲ႕ အလယ္ဗဟိုဆီမွာ
အဝါေရာင္ဝတ္ဆံေတြ ေတာက္ပလ်က္။

မင္းထက္ေမာင္
၂၁၊ ဧၿပီ၊ ၂၀၀၆။
ကဗ်ာေျပာင္းျပန္/၂၀၀၆

အနက္ေရာင္ကို ဝတ္ဆင္လာမိတဲ့ေန႔

မိုးလည္းမရြာဘူး ေလလည္းမတိုက္ဘူး
အိုက္စပ္စပ္ပူေလာင္ ေျခာက္ေသြ႕ ဒီေန႔ဟာ ဘာေန႔လဲ။
တခ်ိဳ႕လူေတြက ကိုယ့္ေမြးေန႔ ေမြးရက္ကို ေမ့လို႔
တခ်ိဳ႕လူေတြက စကားေျပာဖို႔ ေမ့ေနၾကတယ္။

နံရံေပၚက ပန္းခ်ီကားဟာ အေရာင္ေတြ ေမ့ေပ်ာက္လြင့္ျပယ္
အိမ္ငယ္ေလးထဲ တစ္ေယာက္တည္း ေနေနရတာ အားငယ္စရာလား။
လမ္းေပၚကို ထြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လူေတြက ဥဒဟိုသြားလာလို႔
ဘတ္စ္ကားေတြက ေနာက္ျပန္ႀကီး ေမာင္းႏွင္ေနၾကသလိုလို။

ရာသီဥတုသာသာယာယာနဲ႔ ေကာင္းကင္ဟာ ၾကည္လင္ေနသေယာင္ေယာင္
တိမ္ပုပ္ေတြ ေျမာက္မွေတာင္ ေရြ႕လ်ား အဆန္းတၾကယ္။
ဘာမ်ားမွားသြားသလဲ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲ အသံတစ္စုံတစ္ရာမၾကားရ
ဒီေန႔မွာမွ သူက အနက္ေရာင္ကို ဝတ္ဆင္လာခဲ့မိတယ္။

မင္းထက္ေမာင္
၈၊ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၀၆
ကဗ်ာေျပာင္းျပန္/၂၀၀၆

တြယ္ၿငိသူ

ဒီရာသီၾကမ္းထဲမွာ
ပထမတန္းစား ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္
ေရးခ်င္စမ္းပါဘိ။
(၂၀၀၄)


ေန႔တာတို၍ ညတာရွည္ေသာ အလြမ္းမ်ား
အေဆာင္ေဆာင္ အခန္းခန္း ျဖတ္သန္းရင့္ေရာ္ ေက်ာ္မဆုံး
ငါ့အသက္ဓာတ္ဟာ
ငါ့ကို ႐ြံမုန္းလို႔ေနၿပီလား မသိ။
(၂၀၀၆)


မင္းထက္ေမာင္
၁၅၊ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၀၆
ကဗ်ာေျပာင္းျပန္/၂၀၀၆

အဆက္မျပတ္

အလိုအေလ်ာက္ပါပဲ အလိုမတူလည္း အိမ္ေခါင္မိုးေပၚကို
မိုးစက္ေတြ တေဖ်ာေဖ်ာလာက်ေနတယ္ အဆက္မျပတ္
စစ္အတြင္းကာလႀကီးထဲ စက္ေသနတ္က်ည္ဆန္ေတြဟာလည္း
မင္းဆီကို အဆက္မျပတ္ တေဖ်ာေဖ်ာက်လာမွာပဲ ေလာေလာဆယ္
ပိုဆိုးေနတာက အစၥေရးလ္ဘက္က ပစ္လႊတ္လိုက္တဲ့ ဒုံးက်ည္ေတြ
လက္ဘႏြန္ထဲကို အဆက္မျပတ္ တေဝါေဝါလာက်ေနတာ
ဘာထူးလို႔လဲ အေမဇုံသစ္ေတာထဲက သစ္ပင္ေတြဟာလည္း
ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် အဆက္မျပတ္ ခုတ္လွဲျခင္းခံေနၾကရတာပဲေလ
အဆက္မျပတ္ အိပ္ခ်္အိုင္ဗီဗိုင္းရပ္စ္ေတြ မ်ိဳးပြားသလို
ေပါက္ကြဲလြင့္စဥ္ အင္တာနက္ဟာလည္း အဆက္မျပတ္ မ်ိဳးပြား
နည္းပညာအသစ္အသစ္ေတြ အဆက္မျပတ္ ေပၚထြန္းလာတာနဲ႔အမွ်
ယဥ္ေက်းမႈအသစ္အသစ္ေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု အဆက္မျပတ္တိုးပြား
အဲဒီေတာ့ ထိန္းသိမ္းထားရမယ့္ ယဥ္ေက်းမႈအေဟာင္းေတြလည္း
တစ္ခုၿပီးတစ္ခု အဆက္မျပတ္ ပ်က္သုဥ္းကြယ္ေပ်ာက္သြားရေပါ့
ဒါေတြဟာလည္း အိမ္ေခါင္မိုးေပၚကို မိုးစက္ေတြ တေဖ်ာေဖ်ာ
လာက်သလိုပဲ မဟုတ္လား ဘာမွမဆိုင္သလိုလိုနဲ႔ ဆိုင္ေနတဲ့
ေလထဲမွာ အဆက္မျပတ္ ေဝွ႕ယမ္းေနတဲ့ မင္းလက္သီးေတြဟာလည္း
ငါ့ေမး႐ိုးေတြေပၚကို အဆက္မျပတ္ တေသာေသာလာက်ေနၾက
ဒါဟာ အဆက္မျပတ္ တရားလြန္ေနမႈႀကီးဆိုတာ သိၾကရဲ႕လား
စိတ္ဓာတ္နဲ႔ တန္ဖိုးသတ္မွတ္ခ်က္စံေတြကေတာ့ တစ္ဟုန္ထိုး
ထိုးက်ေနလိုက္ၾကတာ အဆက္မျပတ္ အဆက္မျပတ္ အဆက္မျပတ္
အဆက္မျပတ္ပါပဲ ငါ့အသက္ဟာလည္း တစ္စကၠန္႔တိုင္း တစ္စကၠန္႔တိုင္း
တေဟာေဟာ တေခ်ာေခ်ာ ေမာလ်ပန္းဟိုက္ တိုက္စားပါးရွပ္
သြားေနလိုက္တာ အဆက္မျပတ္ပဲေပါ့ ငါ့ကဗ်ာေရးလက္ခမ်ာလည္း
သနားစဖြယ္ တေလွ်ာေလွ်ာ ထိုးက်ေန ထိုးက်ေန ထိုးက်ေန
ထိုးက်ေန ထိုးက်ေန ထိုးက်ေန အဆက္မျပတ္ ဘယ္လိုတတ္ႏိုင္မွာလဲ
မတတ္ႏိုင္မႈေတြဟာ ငါ့မွာေရာ ကမာၻႀကီးမွာပါ အဆက္မျပတ္
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အဆက္မျပတ္ျဖစ္ပ်က္ေနခဲ့ျကရသလဲဆို
ငါနဲ႔ ကမာၻႀကီးေတာင္ အဆက္ျပတ္ေနတာ အဆက္မျပတ္ပဲ။

မင္းထက္ေမာင္
၁၅၊ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၀၆
ကဗ်ာေျပာင္းျပန္/၂၀၀၆