မေးရိုး၏ပြောကြားချက်များ

ကျွန်ုပ်က သင့်ကို ဆာလောင်လျက် ရှိပါသည်။

သင်္ချိုင်းမြေသည် ဝိဉာဉ်တို့ကို ဆာလောင်၍ ခြောက်ခြားဖွယ် ညည်းတွားသံကိုပြု၏။ မီးသင်္ဂြိုဟ်စက်ကြီးက တဝေါဝေါမြည်ကာ နံနက်စာ စားနေပါပြီလား။ အသုဘခေါင်းလောင်းသံများ မြည်နေပြီ။ ကျွန်ုပ်က သင့်ကို ဆာလောင်လျက် ရှိပါသည်။ စစ်ပွဲသည် သူရဲကောင်းတို့ကို ဆာလောင်၍ ဟစ်အော်လျက်ရှိ၏။ သင်ကရော မည်သည့်အရာကို ဆာလောင်နေခဲ့ပါသလဲ။ အကျဉ်းထောင်သည် သံတံခါးကို ဟဖြဲကာ သစ္စာဖောက်များကို ဆာလောင်နေခဲ့၏။ ကမ္ဘာမြေကြီး သင်မည်သည့်အရာကို ဆာလောင်နေခဲ့ပါသလဲ။ မိန်းမပျိုသည် အချစ်ကို ဆာလောင်၍ နှုတ်ခမ်းသည် အနမ်းကို ဆာလောင်ကာ အိနြေ္ဒတစ်ခု၏ ချုပ်နှောင်ခြင်းကို ခံရသည့် အနမ်းများက ယနေ့ည ထောင်ဖောက်ပြေးကြလိမ့်မည်ထင်သည်။ နေမွန်းတိမ်းခဲ့ပြီ။ ကောင်းကင်ကြီးကို ဆာလောင်နေသူများအား နံနက်စာကျွေးရန် အဆင်သင့် ဖြစ်ပါပြီလား။ သားငယ်သည် မိခင်နို့ကို ဆာလောင်စွာ ငိုယိုနေ၏။ ကျောက်တုံးများ၌ ငိုယိုရန် အကြောင်းမရှိခေျ။

ကျွန်ုပ်အဖို့ ငိုယိုရန် မဖြစ်နိုင်သော်လည်း ကျွန်ုပ်သည် ကျောက်တုံးတစ်တုံး မဟုတ်ပါ။ မြစ်တို့၏ ပျံသန်းခြင်း အတတ်ပညာမှာ တိမ်တိုက်များသာ ဖြစ်လိမ့်မည်။ မြစ်တစ်စင်းသည် ကျောက်တုံးများကို ဆာလောင်လျက်ရှိ၏။ မြို့၏ ခေါင်မိုးပေါ်၌ တအိအိ ပျံသန်းသွားနေကြသည်မှာ ကျောက်တုံးမဟုတ်ပါ။ တိမ်တိုက်များသာ ဖြစ်ပါသည်။ မြစ်ထဲသို့ ကျောက်တုံးတစ်တုံး ဝုန်းခနဲ ကျသွားသည်ကို သင်တွေ့ဖူးပါသလား။ ကျောက်တုံးများ၏ ရှိုက်သံကိုမူ ကျွန်ုပ် ကြားဖူးခဲ့ပြီ။ ကျွန်ုပ်က သင့်ကို ဆာလောင်လျက် ရှိပါသည်။ ကမ္ဘာမြေကြီးသည် ဆာလောင်မှုထဲသို့ ခုန်ချသွားလိမ့်မည်ဟု မည်သူကမျှ မထင်မှတ်ခဲ့ကြခြင်းမှာ ခေတ်သစ်၏ ကြေကွဲဖွယ်ရာ ပုံပြင်တစ်ပုဒ် ဖြစ်လာလိမ့်မည်။ အော်စကာဆုကို ဆာလောင်နေခဲ့သော ကင်မရာများ အချင်းချင်း တဂျွမ်းဂျွမ်း ကိုက်ဝါးစားနေကြ၏။ ထိတ်လန့်သည်းဖို ဇာတ်လမ်းများ၏အနှစ်ချုပ်မှာ ရက်စက်ခြင်းနှင့် ကံကြမ္မာဖြစ်သည်။ ကဗျာဆရာသည် အလွန်အမင်း ဆာလောင်လျက်ရှိ၏။

ဓားတစ်လက်က ထိုသူ့အမည်ကို ထုတ်ဖော်ကာ သူစားသောက်ပါရစေဟု ခွင့်တောင်းလာ၏။ ကံကြမ္မာက ခေါင်းခါမပြလိုက်ဘူးလား။ ရိုးသားမှုက သူအစာကောင်းကောင်း မစားရသည်မှာ မမှတ်မိတော့လောက်အောင် ကြာမြင့်လာခဲ့ပြီဖြစ်ကြောင်း ထုတ်ဖော်ပြီ။ ဤသတ္တဝါ အလွန်ဝ၏။

ပစ်မှတ်ကို ဆာလောင်နေသော ရေဒါများက ပါးစပ်ကြီးများအစွမ်းကုန်ဟဖြဲကာ အသာငမ်းငမ်း ဖွေရှာနေကြသည်။ ဆာလောင်မှုကို မထိန်းချုပ်နိုင်သော ပင်လယ်က သင်္ဘောတစ်စင်းကို ခိုးစားထားလိုက်ပြန်ပြီ။ ဆာလောင်မှုက ပေါင်မုန့်တစ်လုံးကို ခုတ်မောင်းကာ သင့်ထံ ဆိုက်ရောက်လာပါလိမ့်မည်။ ပုံမှန်အနေအထားအရ ဤကဲ့သို့ပင် ဖြစ်ပွားရမည်ဆိုသော်လည်း ပရိုဂရမ်ထဲ၌ ဗိုင်းရပ်စ်ပိုးများ ကျရောက်နေခဲ့ပါက သင့်ထံ နောက်ကျနိုင်ပါသည်။ ပေါင်မုန့်တစ်လုံးက စစ်ပွဲများကို ဆာလောင်နေခဲ့သည်ဆိုလျှင် သင်ကရော မည်သည့်အရာများကို ဆာလောင်နေခဲ့ပါသလဲ။

ကျွန်ုပ်က သင့်ကို ဆာလောင်လျက်ရှိပါသည်။ အတိတ်သည် ပစ္စုပ္ပန်ကို ပြင်းစွာ ဆာလောင်နေခဲ့သည်။ ထို့ထက်ပို၍ ပစ္စုပ္ပန်က အနာဂတ်ကို ခြောက်ခြားဖွယ်ရာ ငတ်မွတ်နေခဲ့ပါသည်။ နာရီတစ်လုံးကို အော့အန်စေသူမှာ မည်သူပါလဲ။

သန့်ရှင်းရေးသမားများကို တင်ဆောင်ကာ အမှိုက်ကားကြီးတစ်စီးမောင်းဝင်လာပြီ။ နေရာတကာမှာ ယာဉ်ထိန်းရဲများ ဝီစီမှုတ်ရန်မလိုပါ။ လေးလံလှသော ခေါင်းတလားကြီးကို ဖွင့်ကြည့်မိသောအခါ မြို့ကြီးတစ်မြို့ကို အံ့သြဖွယ်ရာ တွေ့လိုက်ရသည်။

ပွန်ပီလား၊ နဂါစကီလား၊ ဟီရိုရှီးမားလား။ အကြိုက်ခြင်းတူသော သဘာဝတရားနှင့် သိပ္ပံပညာ ဆာလောင်ပုံခြင်းလည်း တူညီလာနိုင်သည်။ သင်မည်သည့်အရာကို ဆာလောင်နေခဲ့ပါသလဲ။ ကျွန်ုပ်က သင့်ကို ဆာလောင်လျက်ရှိပါသည်။ မိုက်မှောင်သောညများက အလင်းရောင်ကို မွတ်သိပ်ဆာလောင်နေခဲ့၏။ နက္ခတ္တပညာရှင်အဖိုးအိုသည် သူ့အမည်ပေးထားသောကြယ်တံခွန်ကို ဆာလောင်မွတ်သိပ်စွာ ရှာဖွေနေ၏။ ကောင်းကင်သည် မိမိ၏ အရပ်အမောင်းကို တိုင်းထွာပေးမည့်သူအား ကြာမြင့်စွာကပင် စောင့်စားလျက်ရှိ၏။ လှောင်အိမ်တွင်းမှ ငှက်တစ်ကောင်ကမူ ကောင်းကင်ကြီးကို ဆာလောင်ခဲ့ပုံရပါသည်။ သင်ကရော မည်သည့်အရာကို ဆာလောင်နေခဲ့ပါသလဲ။ သုညတစ်လုံး၏ ဆာလောင်မှုမှာ ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်း၏။ 

မိမိကိုယ်ကို သုညတစ်လုံးထဲသို့ ခုန်ချအဆုံးစီရင်သူမှာ ယန်းပေါဆတ်အစစ်လား။ သုည(သို့မဟုတ်) ဟဖြဲထားသော ကြောက်ဖွယ်လိလိ ပါးစပ်ကြီးထဲသို့ ကမ္ဘာကြီးကို တွန်းချဖို့ သင်တို့ စဉ်းစားထားပြီလား။ မွေးကင်းစကလေးလို တဝါးဝါး ငိုကြွေးနေသော မြို့ငယ်များက ချိုမြိန်သော တိမ်တိုက်များကို ဆာလောင်မွတ်သိပ်လျက်ရှိ၏။ မြစ်တို့သည် ပျံသန်းခြင်း အတတ်ပညာကို နွေရာသီ၌ လျှို့ဝှက်ထားလေ့ရှိပါသလား။ လျှို့ဝှက်ချက်က သော့တစ်ချောင်းကို ဆာလောင်နေခဲ့ကြ၏။၊ သင်၏အမည်မှာ ခွေးတစ်ကောင် မဟုတ်ဘူး မဟုတ်လား။ ကျွန်ုပ်၏အမည်မှာ လူဝီ(၁၆) မဟုတ်ပါ။ သူ၏ အမည်မှာ ခွေးတစ်ကောင်ဖြစ်၏။ ကျွန်ုပ်သည် သင်မဟုတ်ပါ။ သူသ် ကျွန်ုပ် ဖြစ်လိမ့်မည်။ ပြဒါးတိုင်တစ်ချောင်းက ရေခဲတုံးများကို ဆာလောင်လျက်ရှိ၏။

လွဲမှားမှုတစ်ခုက ဆာလောင်မွတ်သိပ်စွာဖြင့် သင့်ကို ခုန်အုပ်ရန် စောင့်ဆိုင်း ချောင်းမြောင်းနေသည်။ ကိုလံဘတ်၏ ဘွတ်ဖိနပ်မှာ အမေရိကတိုက်ကို အစောဆုံး ဆာလောင်ခဲ့သူဖြစ်သည်။ သင်၏ ဘွတ်ဖိနပ်ထဲ မြွေတစ်ကောင်လို မိုက်မဲမှုတစ်ခု ခွေမနေအောင် စစ်ဆေးပါ။ ဥရောပတိုက်က မက်ဒေါနား၏ ပူပူနွေးနွေး အတွင်းခံဘောင်းဘီကို ဆာလောင်နေခဲ့ပုံရ၏။ သူမ၏ ညစာစားပွဲသို့ ကျွန်ုပ်တို့ တက်ရောက်လိမ့်မည် မဟုတ်ပါ။ သို့ဆိုပါလျှင် သင်မည်သည့်အရာကို ဆာလောင်နေခဲ့ပါသလဲ။ အမှိုက်ကားကြီး ပြန်လည်ထွက်ခွာသွားပြီ။

ဒိုင်နိုဆော၏ မေးရိုးများက ဒုတိယကမ္ဘာဦးကို ဆာလောင်နေကြစဉ် ကျွန်ုပ်၏အခန်းထဲမှ ကြမ်းပိုးများက အာဒမ်၏ ဒုတိယနံရိုးတစ်ချောင်းကို ဆာလောင်နေခဲ့ကြပြီး ငရဲဘုံက ကမ္ဘာကြီးကို ဆာလောင်နေခဲ့ပုံရပါသည်။ သင်ကရော မည်သည့်အရာကို ဆာလောင်နေခဲ့ပါသလဲ။

မဖြစ်နိုင်ခြင်း တောင်ကုန်းထက်မှာ ဉာဏ်ပညာ အနည်းငယ်ရှိသော သစ်တစ်ပင် ပေါက်ရောက်လာပုံကို စောင့်ကြည့်နေမိသူမှာ ကျွန်ုပ်ဖြစ်ပြီး ကျွန်ုပ်က ထိုအပင်မှ သစ်သီးတစ်လုံးကို ဆာလောင်နေပါသည်။

နေမျိုး

စတိုင်သစ်မဂ္ဂဇင်း၊ ၁၉၉၉-နိုဝင်ဘာ

နေမျိုး

အအေးလွန်ရာစုနှစ် နှင့် အခြားဝတ္ထုတိုများ

ရတနာကောင်းကင်စာအုပ်တိုက်

ပထမအကြိမ် - ၂၀၀၇

ေရစိုေနတဲ့စကဿကူ

ကြ်န္ေတာ္ဟာ မေအာင္ျမင္ေသးတဲ့ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ ဇာတ္ေကာင္ေတြဟာ အျမဲဆာေလာင္ ငတ္မြတ္ေနသူေတြပဲ။ ငတ္မြတ္ဆာေလာင္ေနသူေတြကို ဇာတ္ေကာင္အျဖစ္ ေရးရတာ ကြ်န္ေတာ္ပိုျပီး နွစ္သက္အားရတယ္။ ဒါဟာ ကြ်န္ေတာ္ ကြ်မ္းက်င္တဲ့ ဘာသာရပ္တစ္ခုျဖစ္ေနလို့ပါပဲ။ အဲဒီဘာသာရပ္ကို နွစ္ရွည္လမ်ား ကြ်န္ေတာ္ လိုက္စားခဲ့တယ္။

စားပြဲမွာ သူထိုင္ေနတယ္။ သူ့ေရွ့မွာ ညကမိုးေျကာင့္ ေရစိုျပီး နူးပြေနတဲ့ စကဿကူေတြရွိတယ္၊ ျပီးေတာ့ ဗာဒံသီးအခြံေတြ စားပြဲေအာင္မွာ ျပန့္က်ဲေနတယ္။ စားပြဲမွာ သူထိုင္ေနတယ္။ မေန့ညကတည္းက သူဆာေလာင္ေနခဲ့တယ္။ ခဲတံအတိုကေလးတစ္ေခ်ာင္းကို သူေကာက္ကိုင္လိုက္တယ္။

ေဟာ... အဲဒီအခ်ိန္မွာဘဲ အခန္းေရွ့မွာ စက္ဘီးဘီ(လ္)သံကို ကြ်န္ေတာ္ ျကားလိုက္ရတယ္။ ေရးလက္စ စာရြက္ကို ခဏခ်ထားလိုက္ျပီး အခန္းေရွ့ကို ထြက္သြားလိုက္ေတာ့ စာပို့သမားကို ေတြ့ရတယ္။ သူက ကြ်န္ေတာ့္ကို ျကင္နာစြာ ျကည့္ေနပုံပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ မန္နီေအာ္ဒါစာရြက္ေပါ္မွာ လက္မွတ္ထိုးခိုင္းျပီး ေငြစနည္းနည္းကို ထုတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ခ်မ္းေျမ့ပါေစဗ်ာဆိုလား ကြ်န္ေတာ္ သူ့ကို ေျပာလိုက္မိေသးတယ္ ထင္တယ္။ ေမာင္မင္းျကီးသားက ကြ်န္ေတာ့္စကားကို အေလးမထားဘဲ စက္ဘီးေပါ္တက္ျပီး ဆက္လက္ နင္းထြက္ခြာသြားပါတယ္။

“ဆရာ ညကတည္းက ကြ်န္ေတာ္ ဘာမွ မစားရေသးဘူး"

စာေရးစားပြဲမွာ ထိုင္လိုက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ဇာတ္ေကာင္က ေျပာတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အိတ္ထဲမွာ ပူပူေနြးေနြး ေငြစကဿကူတခ်ို့ရွိေနျပီ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေငြစကဿကူေတြကို ဘာဆက္လိုပ္ရမယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ပဲသိတယ္ဗ်ာ။ စာတိုက္ကိုသြားျပီး ကြ်န္ေတာ့္ဇနီးဆီကို လွမ္းပို့ရမွာပါကလား။ ေဝးေဝးျမို့ကေလးမွာ ကြ်န္ေတာ့္ဇနီးဟာ ကြ်န္ေတာ္ ေပးပို့လိုက္မယ့္ေငြကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ့ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရွာလိမ့္မယ္။

ဗာဒံပင္က အသီးေတြ တုံးသြားျပီ။ သီးခဲ့သမွ်က အကုန္ေျကြသြားခဲ့ျပီ။ ေျကြခဲ့သမွ်က အခြံေတြ ျဖစ္သြားခဲ့ျပီေလ။ သူစားပြဲမွာ ထိုင္ေနတယ္။ သူ့ေရွ့မွာ ညကမိုးေျကာင့္ စိုျပီးနူးပြေနတဲ့ စကဿကူေတြ ရွိတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ ဝါက်နည္းနည္း ထပ္ေရးျပီး စားပြဲက ထလိုက္တယ္၊ ဗာဒံသီးအခြံေလးတစ္ခုကို ေကာက္ကိုင္လိုက္တယ္။ ညကမိုးေျကာင့္ ေရစိုျပီး နူးပြေနတဲ့ စကဿကူေတြကို ဒီအတိုင္း ပစ္ထားလိုက္တယ္။ စာတိုက္ကို သြားရဦးမယ္ဗ်ာ။

“ဆရာ စားပြဲေပါ္က ေရစိုေနတဲ့စကဿကူေတြမွာ အရသာတစ္ခုခု ရွိမလား"

အခန္းထဲက ထြက္မယ္အလုပ္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ဇာတ္ေကာင္က ေမးတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူဆိုလိုခ်င္တာက ဒီစကဿကူေတြကို ဝါးစားလိုက္ရမလားလို့ေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္ စာတိုက္ဆီ ထြက္ခဲ့တယ္။ ေရစိုေနတဲ့ စကဿကူေတြကို ဝါးမစားမိခင္ေပါ့။

ေနမ်ိုး

အေအးလြန္ရာစုနွစ္ နွင့္ အျခားဝတဿထုတိုမ်ား

ရတနာေကာင္းကင္စာအုပ္တိုက္

ပထမအျကိမ္ - ၂၀၀၇