> သီဟသူ [dot] blogspot [dot] com: ေရစိုေနတဲ့စကဿကူ

Nov 18, 2011

ေရစိုေနတဲ့စကဿကူ


ကြ်န္ေတာ္ဟာ မေအာင္ျမင္ေသးတဲ့ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ ဇာတ္ေကာင္ေတြဟာ အျမဲဆာေလာင္ ငတ္မြတ္ေနသူေတြပဲ။ ငတ္မြတ္ဆာေလာင္ေနသူေတြကို ဇာတ္ေကာင္အျဖစ္ ေရးရတာ ကြ်န္ေတာ္ပိုျပီး နွစ္သက္အားရတယ္။ ဒါဟာ ကြ်န္ေတာ္ ကြ်မ္းက်င္တဲ့ ဘာသာရပ္တစ္ခုျဖစ္ေနလို့ပါပဲ။ အဲဒီဘာသာရပ္ကို နွစ္ရွည္လမ်ား ကြ်န္ေတာ္ လိုက္စားခဲ့တယ္။


စားပြဲမွာ သူထိုင္ေနတယ္။ သူ့ေရွ့မွာ ညကမိုးေျကာင့္ ေရစိုျပီး နူးပြေနတဲ့ စကဿကူေတြရွိတယ္၊ ျပီးေတာ့ ဗာဒံသီးအခြံေတြ စားပြဲေအာင္မွာ ျပန့္က်ဲေနတယ္။ စားပြဲမွာ သူထိုင္ေနတယ္။ မေန့ညကတည္းက သူဆာေလာင္ေနခဲ့တယ္။ ခဲတံအတိုကေလးတစ္ေခ်ာင္းကို သူေကာက္ကိုင္လိုက္တယ္။


ေဟာ... အဲဒီအခ်ိန္မွာဘဲ အခန္းေရွ့မွာ စက္ဘီးဘီ(လ္)သံကို ကြ်န္ေတာ္ ျကားလိုက္ရတယ္။ ေရးလက္စ စာရြက္ကို ခဏခ်ထားလိုက္ျပီး အခန္းေရွ့ကို ထြက္သြားလိုက္ေတာ့ စာပို့သမားကို ေတြ့ရတယ္။ သူက ကြ်န္ေတာ့္ကို ျကင္နာစြာ ျကည့္ေနပုံပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ မန္နီေအာ္ဒါစာရြက္ေပါ္မွာ လက္မွတ္ထိုးခိုင္းျပီး ေငြစနည္းနည္းကို ထုတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ခ်မ္းေျမ့ပါေစဗ်ာဆိုလား ကြ်န္ေတာ္ သူ့ကို ေျပာလိုက္မိေသးတယ္ ထင္တယ္။ ေမာင္မင္းျကီးသားက ကြ်န္ေတာ့္စကားကို အေလးမထားဘဲ စက္ဘီးေပါ္တက္ျပီး ဆက္လက္ နင္းထြက္ခြာသြားပါတယ္။

ဆရာ ညကတည္းက ကြ်န္ေတာ္ ဘာမွ မစားရေသးဘူး"

စာေရးစားပြဲမွာ ထိုင္လိုက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ဇာတ္ေကာင္က ေျပာတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အိတ္ထဲမွာ ပူပူေနြးေနြး ေငြစကဿကူတခ်ို့ရွိေနျပီ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေငြစကဿကူေတြကို ဘာဆက္လိုပ္ရမယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ပဲသိတယ္ဗ်ာ။ စာတိုက္ကိုသြားျပီး ကြ်န္ေတာ့္ဇနီးဆီကို လွမ္းပို့ရမွာပါကလား။ ေဝးေဝးျမို့ကေလးမွာ ကြ်န္ေတာ့္ဇနီးဟာ ကြ်န္ေတာ္ ေပးပို့လိုက္မယ့္ေငြကို စိတ္ရွည္ရွည္နဲ့ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရွာလိမ့္မယ္။


ဗာဒံပင္က အသီးေတြ တုံးသြားျပီ။ သီးခဲ့သမွ်က အကုန္ေျကြသြားခဲ့ျပီ။ ေျကြခဲ့သမွ်က အခြံေတြ ျဖစ္သြားခဲ့ျပီေလ။ သူစားပြဲမွာ ထိုင္ေနတယ္။ သူ့ေရွ့မွာ ညကမိုးေျကာင့္ စိုျပီးနူးပြေနတဲ့ စကဿကူေတြ ရွိတယ္။


ကြ်န္ေတာ္ ဝါက်နည္းနည္း ထပ္ေရးျပီး စားပြဲက ထလိုက္တယ္၊ ဗာဒံသီးအခြံေလးတစ္ခုကို ေကာက္ကိုင္လိုက္တယ္။ ညကမိုးေျကာင့္ ေရစိုျပီး နူးပြေနတဲ့ စကဿကူေတြကို ဒီအတိုင္း ပစ္ထားလိုက္တယ္။ စာတိုက္ကို သြားရဦးမယ္ဗ်ာ။

ဆရာ စားပြဲေပါ္က ေရစိုေနတဲ့စကဿကူေတြမွာ အရသာတစ္ခုခု ရွိမလား"

အခန္းထဲက ထြက္မယ္အလုပ္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ဇာတ္ေကာင္က ေမးတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူဆိုလိုခ်င္တာက ဒီစကဿကူေတြကို ဝါးစားလိုက္ရမလားလို့ေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္ စာတိုက္ဆီ ထြက္ခဲ့တယ္။ ေရစိုေနတဲ့ စကဿကူေတြကို ဝါးမစားမိခင္ေပါ့။

ေနမ်ိုး
အေအးလြန္ရာစုနွစ္ နွင့္ အျခားဝတဿထုတိုမ်ား
ရတနာေကာင္းကင္စာအုပ္တိုက္
ပထမအျကိမ္ - ၂၀၀၇

No comments:

Post a Comment