ရေမြွေတစ်ကောင်လို
နေနိုင်ခဲ့ရင်တော့ အကောင်းသား
မိကျောင်းတစ်ကောင်ဖြစ်နေတာက
ခက်တယ်။
လောလောဆယ်
နေ့ရက်တွေကတော့
ဗွက်အိုင်တွေထဲမှာပါပဲ
ဒါတောင်မှ
သွေးမပျက်တတ်သေးတာ
မိုက်တွင်းနက်တယ်
ဆိုမလားပဲ။
ကိုယ့်ပျော့ညံ့ချက်တွေအတွက်
ကိုယ့်ကိုယ်ကို
ကန့်ကွက်
ဘာကိုမှ
မိမိရရ မဆုပ်ကိုင်ဖြစ်သေးတဲ့
လက်ချောင်းတွေနဲ့
တစ်ရက်ပြီးတစ်ရက်
ကြက်ခြေခတ်ခဲ့ရ
ညပေါင်းများစွာ...
“စတေးရမယ်...
စတေးရမယ်...”
အဲဒီလိုတွေးမိပြန်တော့
လောင်းကစားသမားရဲ့
ပုံအောမှုမျိုးကို
ကိုးကွယ်သူတစ်ယောက်အနေနဲ့
နည်းနည်းချင်းတော့
ဖဲ့မပေးနိုင်။
မေ့လျော့ခြင်းကို
အပြစ် မတင်ပါနဲ့
ဘဝကို
နားကြည်း ငြီးငွေ့စွာ
တစ်ယောက်က
ပြောတော့
“ဘဝဟာ
မသေချာတော့ဘူး...” တဲ့
ဒုက္ခတောအုပ်ထဲမှာ
မင်းဘဝလေး
မိုးမချုပ်စေလိုတဲ့ စေတနာ
ခွင့်လွှတ်ပါကွာ...
။
စကားလုံးတွေကို
အားပြုနေရတာ
ရွံစရာကောင်းလှပါတယ်
လောကရဲ့
ရွဲ့စောင်းမှု ထုသွင်ကြီးထဲမှာ
စာအုပ်တွေ
တစ်အုပ်ပြီးတစ်အုပ်ဖတ်
မိမိရဲ့
ကြောင်တောင်ကန်း စိတ်ဓာတ်ကို
ပျက်ရယ်ပြု
ယုံကြည်မှုဆိုတာ
တစ်ခုထဲနဲ့
ဟောဒီ
ကမ္ဘာကြီးပေါ်က
တစ်စုံတစ်ရာကို
ရယူချင်မိတာပါ။
လှသန်း
ကျွန်တော်ရဲ့
ယခုအချိန်နှင့် အခြားမငြိမ်သက်မှုများ
ပထမအကြိမ်၊
ဧပြီ၊ ၂၀၁၂
No comments:
Post a Comment