အဝါေရာင္

လမ္းေပၚမွာ
လူအုပ္ႀကီး ႐ွဳပ္ပြလို႔။

လူအုပ္ထဲ ျဖတ္ၿပီး
သူမ လမ္းေလွ်ာက္လာတယ္။

သူမ ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ ဝတ္စုံဟာ
ၿငိမ္းေအးတဲ့ အျပာေရာင္။

အျပာေရာင္ ေနာက္ခံေပၚမွာက
အျဖဴေရာင္ ပန္းပြင့္မ်ား။

ပန္းပြင့္တိုင္းရဲ႕ အလယ္ဗဟိုဆီမွာ
အဝါေရာင္ဝတ္ဆံေတြ ေတာက္ပလ်က္။

မင္းထက္ေမာင္
၂၁၊ ဧၿပီ၊ ၂၀၀၆။
ကဗ်ာေျပာင္းျပန္/၂၀၀၆

အနက္ေရာင္ကို ဝတ္ဆင္လာမိတဲ့ေန႔

မိုးလည္းမရြာဘူး ေလလည္းမတိုက္ဘူး
အိုက္စပ္စပ္ပူေလာင္ ေျခာက္ေသြ႕ ဒီေန႔ဟာ ဘာေန႔လဲ။
တခ်ိဳ႕လူေတြက ကိုယ့္ေမြးေန႔ ေမြးရက္ကို ေမ့လို႔
တခ်ိဳ႕လူေတြက စကားေျပာဖို႔ ေမ့ေနၾကတယ္။

နံရံေပၚက ပန္းခ်ီကားဟာ အေရာင္ေတြ ေမ့ေပ်ာက္လြင့္ျပယ္
အိမ္ငယ္ေလးထဲ တစ္ေယာက္တည္း ေနေနရတာ အားငယ္စရာလား။
လမ္းေပၚကို ထြက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လူေတြက ဥဒဟိုသြားလာလို႔
ဘတ္စ္ကားေတြက ေနာက္ျပန္ႀကီး ေမာင္းႏွင္ေနၾကသလိုလို။

ရာသီဥတုသာသာယာယာနဲ႔ ေကာင္းကင္ဟာ ၾကည္လင္ေနသေယာင္ေယာင္
တိမ္ပုပ္ေတြ ေျမာက္မွေတာင္ ေရြ႕လ်ား အဆန္းတၾကယ္။
ဘာမ်ားမွားသြားသလဲ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထဲ အသံတစ္စုံတစ္ရာမၾကားရ
ဒီေန႔မွာမွ သူက အနက္ေရာင္ကို ဝတ္ဆင္လာခဲ့မိတယ္။

မင္းထက္ေမာင္
၈၊ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၀၆
ကဗ်ာေျပာင္းျပန္/၂၀၀၆

တြယ္ၿငိသူ

ဒီရာသီၾကမ္းထဲမွာ
ပထမတန္းစား ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္
ေရးခ်င္စမ္းပါဘိ။
(၂၀၀၄)


ေန႔တာတို၍ ညတာရွည္ေသာ အလြမ္းမ်ား
အေဆာင္ေဆာင္ အခန္းခန္း ျဖတ္သန္းရင့္ေရာ္ ေက်ာ္မဆုံး
ငါ့အသက္ဓာတ္ဟာ
ငါ့ကို ႐ြံမုန္းလို႔ေနၿပီလား မသိ။
(၂၀၀၆)


မင္းထက္ေမာင္
၁၅၊ စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၀၆
ကဗ်ာေျပာင္းျပန္/၂၀၀၆

အဆက္မျပတ္

အလိုအေလ်ာက္ပါပဲ အလိုမတူလည္း အိမ္ေခါင္မိုးေပၚကို
မိုးစက္ေတြ တေဖ်ာေဖ်ာလာက်ေနတယ္ အဆက္မျပတ္
စစ္အတြင္းကာလႀကီးထဲ စက္ေသနတ္က်ည္ဆန္ေတြဟာလည္း
မင္းဆီကို အဆက္မျပတ္ တေဖ်ာေဖ်ာက်လာမွာပဲ ေလာေလာဆယ္
ပိုဆိုးေနတာက အစၥေရးလ္ဘက္က ပစ္လႊတ္လိုက္တဲ့ ဒုံးက်ည္ေတြ
လက္ဘႏြန္ထဲကို အဆက္မျပတ္ တေဝါေဝါလာက်ေနတာ
ဘာထူးလို႔လဲ အေမဇုံသစ္ေတာထဲက သစ္ပင္ေတြဟာလည္း
ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် အဆက္မျပတ္ ခုတ္လွဲျခင္းခံေနၾကရတာပဲေလ
အဆက္မျပတ္ အိပ္ခ်္အိုင္ဗီဗိုင္းရပ္စ္ေတြ မ်ိဳးပြားသလို
ေပါက္ကြဲလြင့္စဥ္ အင္တာနက္ဟာလည္း အဆက္မျပတ္ မ်ိဳးပြား
နည္းပညာအသစ္အသစ္ေတြ အဆက္မျပတ္ ေပၚထြန္းလာတာနဲ႔အမွ်
ယဥ္ေက်းမႈအသစ္အသစ္ေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု အဆက္မျပတ္တိုးပြား
အဲဒီေတာ့ ထိန္းသိမ္းထားရမယ့္ ယဥ္ေက်းမႈအေဟာင္းေတြလည္း
တစ္ခုၿပီးတစ္ခု အဆက္မျပတ္ ပ်က္သုဥ္းကြယ္ေပ်ာက္သြားရေပါ့
ဒါေတြဟာလည္း အိမ္ေခါင္မိုးေပၚကို မိုးစက္ေတြ တေဖ်ာေဖ်ာ
လာက်သလိုပဲ မဟုတ္လား ဘာမွမဆိုင္သလိုလိုနဲ႔ ဆိုင္ေနတဲ့
ေလထဲမွာ အဆက္မျပတ္ ေဝွ႕ယမ္းေနတဲ့ မင္းလက္သီးေတြဟာလည္း
ငါ့ေမး႐ိုးေတြေပၚကို အဆက္မျပတ္ တေသာေသာလာက်ေနၾက
ဒါဟာ အဆက္မျပတ္ တရားလြန္ေနမႈႀကီးဆိုတာ သိၾကရဲ႕လား
စိတ္ဓာတ္နဲ႔ တန္ဖိုးသတ္မွတ္ခ်က္စံေတြကေတာ့ တစ္ဟုန္ထိုး
ထိုးက်ေနလိုက္ၾကတာ အဆက္မျပတ္ အဆက္မျပတ္ အဆက္မျပတ္
အဆက္မျပတ္ပါပဲ ငါ့အသက္ဟာလည္း တစ္စကၠန္႔တိုင္း တစ္စကၠန္႔တိုင္း
တေဟာေဟာ တေခ်ာေခ်ာ ေမာလ်ပန္းဟိုက္ တိုက္စားပါးရွပ္
သြားေနလိုက္တာ အဆက္မျပတ္ပဲေပါ့ ငါ့ကဗ်ာေရးလက္ခမ်ာလည္း
သနားစဖြယ္ တေလွ်ာေလွ်ာ ထိုးက်ေန ထိုးက်ေန ထိုးက်ေန
ထိုးက်ေန ထိုးက်ေန ထိုးက်ေန အဆက္မျပတ္ ဘယ္လိုတတ္ႏိုင္မွာလဲ
မတတ္ႏိုင္မႈေတြဟာ ငါ့မွာေရာ ကမာၻႀကီးမွာပါ အဆက္မျပတ္
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ အဆက္မျပတ္ျဖစ္ပ်က္ေနခဲ့ျကရသလဲဆို
ငါနဲ႔ ကမာၻႀကီးေတာင္ အဆက္ျပတ္ေနတာ အဆက္မျပတ္ပဲ။

မင္းထက္ေမာင္
၁၅၊ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၀၆
ကဗ်ာေျပာင္းျပန္/၂၀၀၆

အျဖစ္အပ်က္တစ္ခု

အ႐ိုးမွာထိုးတဲ့ တက္တူးလို
ကမာၻဦးတီထြင္မႈ မီးေတာက္တစ္ခုလို
ဘဝထဲ ကြ်မ္းေလာင္။
အစြဲအလမ္းတစ္ခု
အသည္းကြဲခန္းတစ္ခု
ခရမ္းေရာင္ ငရဲပန္းတစ္ခု။
ေသြးေၾကာထဲ ေမ်ာေနတဲ့ ဆူးတစ္ေခ်ာင္းလို
ေထာက္မမီတဲ့ အနက္အ႐ွိဳင္းထဲက
ေက်ာက္ခဲေလးတစ္လုံးလို
အတိတ္တစ္ခု ထထခုန္။

ညီမြန္
၁၆-၃-၀၈

တစ္ႏွစ္စာ

စိတ္ဓာတ္က ဓာတ္ေလွကားလို
တက္လိုက္ ဆင္းလိုက္
တိုက္တစ္လုံးရဲ႕အေပၚဆုံးလႊာမွာ
ပညာလိုလို ရွာတယ္
ေအာက္ဆုံးထပ္မွာ ဘဝကို ေငးသလိုလို
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္တယ္။
တရားရသလိုလို
သူရဲေဘာေၾကာင္သလိုလို
ေခတ္ကေန ေရွာင္ခြာတယ္
သူရဲေကာင္းလိုလို
လူမိုက္လိုလို
ေခတ္ကို ရင္ဆိုင္တယ္။
စိတ္ဓာတ္ကို စြန္လို
ႀကိဳးေလွ်ာ့လိုက္ ႀကိဳးတင္းလိုက္။
မီးေရာင္ေတြ လင္းထိန္တဲ့ ခန္းမႀကီးအလယ္
တစ္ေယာက္တည္း ရပ္ေနရသလို
ပြဲခင္းက အေမေပ်ာက္ကေလးလို
ေမတၱာတရားရဲ႕အေဝးမွာ
ၿမိဳ႕ႀကီးထဲ အထီးက်န္
ေခတ္ႀကီးထဲ ေယာင္ခ်ာခ်ာ။ ။

ညီမြန္
ပိေတာက္ေျမ ၂၀၀၅

ပင္လယ္လူ႐ိုင္း

ငါတို႔ရဲ႕လည္ပင္းမွာခ်ိတ္ဆြဲထားတာ
သားေကာင္အ႐ိုးေတြလား
ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္အ႐ိုးေတြလား
ေဟာဒီ ပင္လယ္ႀကီးဟာ
ငါတို႔ရဲ႕အခ်စ္
ငါတို႔ရဲ႕သခၤ်ိဳင္း
ငါတို႔ရဲ႕ညစာ
ငါတို႔ရဲ႕လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္
ငါတို႔ရဲ႕ဂ်စ္ပဆီေတြ
ငါတို႔ဟာ ေသြးဆာေကာက္က်စ္ကိုးကြယ္မႈေတြ
ငါတို႔ရဲ႕မွိန္းေတြက ငါတို႔ရဲ႕စကားလုံးေတြ
ငါတို႔ရဲ႕ေလွေတြက ငါတို႔ရဲ႕အိမ္ရာေတြ
ငါတို႔ရဲ႕တိုက္ခိုက္မႈေတြဟာ ငါတို႔ရဲ႕ကပြဲေတြ
ငါတို႔အတြက္ ေဟာဒီ ပင္လယ္ႀကီးက ဗုံ
ငါတို႔ဟာ ပင္လယ္ဗုံတီးမွ သီခ်င္းဆိုလို႔ရတဲ့ လူမ်ိဳး။ ။

ပိုင္
သည္းထိတ္ရင္ဖို၊ ဂ်ဴလိုင္၊ ၂၀၀၈။

ဝိညာဥ္မဲ့ေသာ...

မင္းေသြးေၾကာထဲ စိမ့္ဝင္သြား
ငါ့မ်က္လုံးေတြ ထားခဲ့ရ
ငါ့မ်က္လုံးေတြ ထားခဲ့ရ -
မင္းေက်ာပိုးအိတ္ထဲ ပိတ္မိကာ
ငါ့မနက္ခင္းေတြေသဆုံးသြား
ငါ့မနက္ခင္းေတြေသဆုံးသြား -
သိပ္ခ်စ္တဲ့ မင္းဆံပင္ေတြၾကား
ငါ့စိတ္ဓာတ္ေတြကြဲအက္က်
ငါ့စိတ္ဓာတ္ေတြကြဲအက္က် -
မင္းအနမ္းထဲ ေရာက္တဲ့ည
ငါ့ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္း ငါရွာလို႔မရ
ငါ့ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္း ငါရွာလို႔မရ -
ငါ့အိပ္မက္နဲ႔ တီရွပ္မ်ား
မင္းရဲ႕ညေတြ ထုတ္ဝတ္သြား
မင္းရဲ႕ညေတြ ထုတ္ဝတ္သြား -
မင္းဆုံးျဖတ္ခ်က္လက္ေခ်ာင္းမ်ား
ငါ့ရဲ႕ ဝိညာဥ္လာျဖဳတ္သြား
ငါ့ရဲ႕ ဝိညာဥ္လာျဖဳတ္သြား . . . ။ ။

ေအးဘေက်ာ္
ျမားနတ္ေမာင္၊ ဧၿပီ။ ၂၀၀၃
စမန ၇၃၊ ျမန္မာေခတ္ၿပိဳင္ကဗ်ာ လွ်ပ္တစ္ျပက္ ႐ုပ္ပုံလႊာ