ၿဂိဳဟ္သိမ္ ၿဂိဳဟ္မႊား ၿဂိဳဟ္ပဲ့ကေန အလင္းအထိ
အငမ္းမရ
စုပ္ယူထားခဲ့တဲ့
တြင္းနက္တစ္ခုလို ငါ
အေပၚယံ ၿငိမ္သက္ေနေပမယ့္
အတြင္းမွာ လိႈက္
ဆူပြက္ ေလာင္ကြ်မ္းေနတဲ့
မီးေတာင္တစ္ခုလို ငါ
စုပ္ယူ ေလာင္ကြ်မ္းထားခဲ့သမွ်
ျပန္ အန္ထုတ္လိုက္တဲ့အခါ
ငါ့ ဂစ္တာေလး
ႀကိဳးျပတ္သြားခဲ့ရ...
သီဟသူ
၂၊ ၁၊ ၂၀၁၀
No comments:
Post a Comment