ကြ်န္ေတာ္သိတတ္စအရြယ္တည္းက
အဖိုးဟာ ထိုင္ခုံမွာ ေန႔စဥ္ ထိုင္ေနခဲ့တယ္။
ထိုင္ခုံေဘးက စားပြဲေလးဆိုရင္
အဖိုးရဲ႕ ေရဒီယို၊ ေဆးဘူးေတြနဲ႔ ျပည့္လို႔။
မွတ္မိေသးတယ္
အေဖ အလုပ္ကျပန္လာရင္ အဖိုးထိုင္ခုံမွာ ဝင္ ဝင္ ထိုင္တတ္ေတာ့
ကြ်န္ေတာ္ေတြးမိတယ္။
“အေဖ ဘာလို႔ ထိုင္ခုံ အသစ္တစ္လုံး မဝယ္ရတာလဲ” လို႔။
အခုေတာ့
အဖိုးရဲ႕ ထိုင္ခုံဟာ အေဖ ေန႔စဥ္ ထိုင္ေနက် ျဖစ္လာၿပီ။
ထိုင္ခုံေဘးက စားပြဲေလးေပၚကို
အေဖ့ရဲ႕ ေရဒီယို၊ သတင္းစာ၊ ေဆးဘူးအခ်ိဳ႕ ေရာက္လာၿပီ။
ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္က ျပန္လာရင္
အေဖ့ထိုင္ခုံမွာ ဝင္ ဝင္ ထိုင္တတ္လာၿပီ။
ကြ်န္ေတာ္ေတြးမိတယ္။
“ထိုင္ခုံအသစ္တစ္လုံး မလိုအပ္ပါဘူး” လို႔ . . .
သီဟသူ
၇-စက္တင္ဘာ-၂၀၁၀
No comments:
Post a Comment