အေမေတြ သားေပ်ာက္ရွာေနက်
သခ်ၤဳ ိင္းတစ္၀က္ ပန္းၿခံတစ္၀က္
ေတာေမွာက္တတ္တဲ့ေနရာ
ေပါကၡရ၀ႆတိမ္ေတြ ဆာေနတဲ့
ေရငတ္ေတာေလးရဲ႕
ဖိနပ္ဗလာေျခရာေလးမ်ား အထပ္ထပ္
လက္ပူတိုက္ထားတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးရဲ႕
မ်က္ရည္၀ေနတဲ့ စည္း႐ိုးႀကီးနံေဘး
ယားယံတတ္တဲ့ လမ္းမမ်ားေက်ာေပၚက
ေခါင္းစဥ္မတပ္ႏိုင္တဲ့ ေတးေတြကို သီဆိုသူ
သူဖုန္းစားႀကီး မဟတၱမဂႏၶီ ခြက္ေမွာက္တဲ့ေနရာ
သူဖုန္းစားႀကီး ေဒါက္တာရီေဇာ္ ခြက္ေပ်ာက္ခဲ့တဲ့ေနရာ
မိုးမလင္းေသးတဲ့ အက်ဥ္းသား ရပ္ကြက္ေလး
ရိတ္သိမ္းခြင့္မရရွာတဲ့
စိုက္ပ်ဳိးသူတို႔လက္ေတြရဲ႕
လက္သီးမ်ား ပြက္ပြက္ထရာ လယ္ယာေျမ
အစိမ္းေၾကြေတြရဲ႕ တလင္း
အေသြးအသားနဲ႔ ခင္းက်င္းလို႔
အႏွစ္ေလးဆယ္အဓမၼ အိပ္ယာႀကီးကို ကုတ္ျခစ္ခဲ့တဲ့
ငါတို႔အစ္မရဲ႕ လက္႐ံုးေၾကာေတြ အဲဒီမွာ
အဲဒီမွာ
မာရ္နတ္ေတြရဲ႕ ႏွလံုးသားကို ေတာင္းခံေနရင္း
အဆုတ္ထဲက ဆဲေရးသံေတြဟာ
မ်က္ရည္ယဥ္ယဥ္ေလး ျဖစ္သြားရွာတဲ့
ငါတို႔ညီမေလးရဲ႕ ေတာ္လဲသံေတြလည္း ရွိတယ္
အဲဒီမွာ
ကိုယ့္အကိုင္းအခက္နဲ႔ ကိုယ္မသီးႏိုင္ရွာတဲ့
ႏွင္းခါးရိုက္ခံရတဲ့ အပြင့္ေတြလည္းရွိတယ္
အဲဒီမွာ
ပေရာဂအကိုက္ခံေနရဆဲ
ေရာဂါသည္ေတြရဲ႕ ျခင္ဆီနဲ႔ မ်ဳိးေဖာက္ထားတဲ့
မုန္တိုင္းရဲ႕ လက္ဖ်ံရိုးေတြလည္း ရွိတယ္
အဲဒီမွာ
ကိုဗဟိန္းရဲ႕ ျမင္းခြာေပါက္သံေတြေအာက္က
ေသြးေဖာက္ခံရတဲ့ မီးေတာက္ေတြလည္း ရွိတယ္
အဲဒီမွာ
ဘ၀မ်ားစြာရဲ႕ ရုပ္ၾကြင္းေတြကို ရွာေနရင္း
ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ ထိုးထည့္ထားရတဲ့
အိပ္တန္းပ်က္လြယ္အိပ္ေပါက္ေတြလည္း ရွိတယ္
ရွိတယ္
ျဖစ္တယ္
အ၀တ္တစ္ထည္ ကိုယ္တစ္ခုဟာ
အမဲလိုက္ေခြးေတြရဲ႕
က်ည္တစ္ေတာင့္ရဲ႕
ပစ္မွတ္အေျပာ့ျဖစ္တယ္
အလံတစ္ပိုင္းဟာ ေသြးတိတ္ေစတဲ့ ပတ္တီးစ
ပု၀ါတစ္ထည္ဟာ ေသြးစြန္းေနတဲ့ အလံတစ္ခု ျဖစ္တယ္
ကံ့ေကာ္ပြင့္ေတြ ကေစာ္ေဖာက္ေသာက္လိုက္တဲ့
ဖုန္းဆိုးရာသီရဲ႕
လိေမၼာ္ေရာင္ ႀကိဳး၀ိုင္းျဖစ္တယ္
အဲဒီမွာ
အရည္ျပားေတြေပၚက ဗံုသံေတြ
ဗံုသံေတြကို တံစို႔ထိုး“က”ေနၾကတဲ့
လမ္းေလွ်ာက္သင္ခါစ စည္းခ်က္ေတြ
ဗံုသံေတြ
စည္းခ်က္ေတြ
ဒရြတ္တိုက္လဲလဲက်ေနတဲ့
စည္းခ်က္ေတြ
ဗံုသံေတြ
အဲဒီမွာ
အလင္းပ်က္ေတြ ေခ်ာက္ခ်ား
ညဟာ တိတ္တဆိတ္အူၿပီလားဆိုမွျဖင့္
လမ္းမမ်ားရဲ႕ ေမြးညင္းေပါက္ေတြထဲက
အေမွာင္ရဲ႕ သခ်ၤဳ ိင္းဟာ ကုန္း ရုန္း ထ
အေမွာင္ရဲ႕ သခ်ၤဳ ိင္းဟာ
ကုန္း ရုန္း ထ
ေဇာ္လူစိမ္း
၁၉၉၉
No comments:
Post a Comment