မျကာခင္မွာပဲ သားေလး သတိျပုမိပါလိမ့္မယ္
သစ္တစ္ပင္လို သားနံေဘးမွာ ျကီးထြားလာေနတဲ့
လစ္ဟာမွုတစ္ခု၊
ေသျခင္းတရားသစ္တစ္ပင္၊ အေရာင္မဲ့
ျသစေျတးလ်ငွက္ဖ်ားပင္-
ဦးထိပ္မွာ အရြက္ေတြမဲ့၊ လွ်ပ္စီးရဲ့ ကြပ္ျခင္းခံရ-
မာယာတစ္ခု၊
ျပီးေတာ့ ဘာကိုမွ လုံးလုံးဂရုမျပုတဲ့
ဝက္ဖင္လို မိုးေကာင္းကင္။
ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ သားေလးဟာ နွုတ္ကေလးအ,လို့
အဲသလို ထုံအ,တာကိုပဲ အေမခ်စ္တယ္
အဲဒီ ထုံ အ,ျခင္းရဲ့ စုံလုံးကန္းေနတဲ့မွန္။
အဲဒီမွန္ထဲ အေမျကည့္လိုက္ေတာ့
အေမ့မ်က္နွာကလြဲလို့ ဘယ္သူ့မ်က္နွာမွ မရွိဘူး။
အဲဒါ ရယ္စရာလို့ သားေလး ထင္ေနတယ္။
အေမ့အတြက္ေတာ့ ေကာင္းတယ္
အေမ့နွာေခါင္းကို သားေလးဆြဲညွစ္တယ္၊
ဒါဟာ ေလွကားတစ္ထစ္ပဲ။
တစ္ေန့ေန့မွာ
မွားေနတဲ့အရာတစ္ခုကို
သား သတိျပုမိလိမ့္မယ္၊
ေသးငယ္တဲ့ ဦးခြံရိုးေလးေတြ၊
ရိုက္ခြဲခံလိုက္ရတဲ့ အျပာေရာင္ေတာင္တန္းေတြ၊
ေျကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ တိတ္ဆိတ္မွုျကီး။
အဲဒီအခ်ိန္အထိ
သားေလးရဲ့ အျပုံးေတြဟာ အေမ့အတြက္
ေကာက္ရပိုက္ဆံေတြ ျဖစ္ေနျကမွာပါပဲ။
ဆစ္လ္ဗီယာ ပလာ့သ္
၂၆၊ စက္တင္ဘာ၊ ၁၉၆၂
ဆစ္လ္ဗီယာ ပလာ့သ္ ဘဝ၊ ဆစ္လ္ဗီယာ ပလာ့သ္ ကဗ်ာ
ေဇယ်ာလင္း
၂၀၀၃
For a Fatherless Son
ReplyDeleteYou will be aware of an absence, presently,
Growing beside you, like a tree,
A death tree, color gone, an Australian gum tree ---
Balding, gelded by lightning--an illusion,
And a sky like a pig's backside, an utter lack of attention.
But right now you are dumb.
And I love your stupidity,
The blind mirror of it. I look in
And find no face but my own, and you think that's funny.
It is good for me
To have you grab my nose, a ladder rung.
One day you may touch what's wrong ---
The small skulls, the smashed blue hills, the godawful hush.
Till then your smiles are found money.