စာမျက်နှာသစ်

ချစ်တဲ့သူငယ်လေ . . .
မကျက်ဘဲနဲ့
အလွတ်ရနေလို့၊
ထောင့်ချိုးထဲကအမှောင်တွေ
ငါမဖတ်ချင်ဘူး၊
ကြယ်ကြွေညတွေ ပုံထားလိုက်။

ချစ်တဲ့သူငယ်လေ . . .
မကြည့်ဘဲနဲ့
မြင်နေရလို့၊
ဆူးကြိုးပေါ်ကနှင်းစက်တွေ
ငါမဖတ်ချင်ဘူး၊
အပြုံးအရယ်တွေ သွန်ပစ်လိုက်။

ချစ်တဲ့သူငယ်လေ . . .
တောင်တွေရဲ့ဟိုဘက်မှာ
နေထွက်လောက်ပြီ၊
အိပ်နေတဲ့ငါနိုးဖို့
ငါ့စိတ်နှိုးပြီ၊

ချစ်တဲ့သူငယ်လေ . . .
အနာဂတ်ကို စွန့်ခွာရအောင်။ ။

မောင်သိန်းဇော်
၂၀၁၀၊ အင်းစိတ်
တောင်ကုန်းအဟောင်းများ၊ စိတ်ကူးချိုချိုစာပေ၊ ၂၀၁၃။