ဂါးလီးဗားတို့ ကိုလံဘတ်တို့ ငါတို့

အနိစ္စပဲ၊ အနတ္တပဲ
သင်္ခါရပဲ
ဓမ္မပဲ။

အဲသလို ငါအဘိုးကြီးဖြစ်လာ
ခါးကိုင်းလာ
မျက်စိသီလာ
ဒါငြင်းဆန်လို့မရဘူးလေ။

ဒီမှာတင်မရပ်ဘဲ မတော်မတည့်
ငါစဉ်းစားမိ။

ဂါးလီးဗားတို့
ကိုလံဘတ်တို့ ဘာတို့လဲ
ဒီအရွယ်မှာ ဒီလိုဖြစ်မှာမလွဲ။

အရေးထဲငါ့မှာမျက်မှန်ပေျာက်ခဲ့။

ဒီတော့တစ်ခါ
ငါဆက်စဉ်းစားပြန်ခဲ့
ဂါးလီးဗားရော၊ ကိုလံဘတ်ရော ငါ့လိုပဲ
သူတို့လည်း နမော်နမဲ့
မျက်မှန်ပျောက်ခဲ့ဖူးမှာပဲ
ဂါးလီးဗားတို့ ကိုလံဘတ်တို့ ငါတို့
မျက်မှန်ပျောက်ခဲ့တယ်။

ငါတို့မျက်မှန်ပျောက်ခဲ့
ကမ္ဘာထဲမှာ ကမ္ဘာပျောက်ခဲ့။ ။

အောင်ချိမ့်

အံ့သြစရာပဲ။ ၁၊ ၁၁၊ ၂၀၀၇ တဲ့။ စာရွက်အဟောင်းတစ်ရွက်မှာ ရှုပ်ယှက်ခတ်နေတြ့ အထက်ပါ စာမူအကြမ်းကို တွေ့ရှိ။ ကြိုက်သလိုလိုရှိတာနဲ့ ဖြတ်သင့်တာ ဖြတ်။ ဖြုတ်သင့်တာ ဖြုတ်၊ ဖြည့်သင့်တာဖြည့်ပြီး ကဗျာတစ်ပုဒ်လုပ်။ ကြိုက်သော်ရှိ မကြိုက်သော်ရှိ။

ဆေးရှူတဲ့မောင် - အောင်ချိမ့်
ပထမအကြိမ်၊ ၂၀၁၃၊ သြဂုတ်လ
စိတ်ကူးချိုချိုစာပေ