ၾကယ္ေတြငိုလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္အိမ္ကို မျပန္ခ်င္ေတာ့ပါ။ ၾကယ္ေတြငိုလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္ဝမ္းနည္းသည္။ လမ္းမ်ားေပၚမွာ ကြ်န္ေတာ္ ေလွ်ာက္သြားမည္။ ေျခလွမ္းေတြရဲ႕ေစရာကို လိုက္ပါသြားေတာ့မည္။ ေကာင္းကင္ဆီ ေမာ့ၾကည့္လိုက္လွ်င္ တ႐ုတ္ဝတၳဳတစ္ပုဒ္ထဲက ၾကယ္ေတြမွာ ဝမ္းနည္းဟန္ျဖင့္ မိႈင္းရီေနၾကသည္ ဆိုေသာစာသားကို အမွတ္ရလာေတာ့သည္။ ၾကယ္ေတြငိုလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္ဝမ္းနည္းသည္။ ကြ်န္ေတာ့္ဇနီးသည္ ၾကယ္တစ္ခုျဖစ္သြားလွ်င္ မည္းေမွာင္ေသာ အာကာသဆီမွ ကြ်န္ေတာ့္ကို ငုံ႔ၾကည့္ကာ မ်က္ရည္လည္ေနေပလိမ့္မည္။ အကယ္၍ ဤစိတ္ကူး၏ ႐ူးႏွမ္းမႈသာ မွန္ကန္ခဲ့ပါက ကြ်န္ေတာ္သည္ ကေလးသုံးေယာက္ကိုေခၚငင္ကာ အာကာသထဲသို႔ လက္ညႇိဳးညႊန္၍ ဟုိမွာျမင္ေနရတဲ့ၾကယ္ဟာ သားတို႔ေမေမေပါ့ဟု ေျပာမိေပလိမ့္မည္။ ခုေတာ့ကေလးေတြက သူတို႔အဘိုးအဘြားႏွင့္ အိပ္ေမာက်ေနေရာ့မည္။ ၾကယ္ေတြငိုလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္အိမ္ကို မျပန္ခ်င္ေတာ့ပါ။ ျပန္လာႏိုင္မည့္ ခရီးတစ္ခုျဖစ္လွ်င္ ကြ်န္ေတာ့္ဇနီးသည္ တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ထံ ျပန္လာေပလိမ့္မည္။ ဤသို႔ပင္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ယုံၾကည္ေစသည္။ ညသည္ မိႈင္းမိႈင္း ရီရီေဝေဝ။ ေလတဟူးဟူးက ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ခႏၶာထဲနစ္ဝင္ကာ ထြင္းေဖာက္တိုက္ခတ္သြားေတာ့သည္။ လမ္းမ်ားဟူသမွ် ဆုံးေအာင္ေလွ်ာက္စမ္းခ်င္သည္။ ေန႔မ်ား၊ ညမ်ား၊ သန္းေခါင္ယံမ်ား၊ မြန္းတည့္မ်ား ေရာက္လာေပဦးမည္။ ၿမိဳ႕ေဟာင္းေစ်းဘက္သို႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို သယ္ေဆာင္ပါ။ ထပ္၍ လိုက္စမ္းပါရေစ။ ႏွစ္မ်ားစြာ ....... ။
ေနမ်ိဳး
၂၀၀၃၊ ၆၊ ၂၄
ေနမ်ိဳး
ျမည္ေနတဲ့ထရမ္းပက္ (ဝတၳဳတိုငယ္စု)
ပထမအႀကိမ္၊ ဇန္နဝါရီ၊ ၂၀၀၆
မိုးေကာင္းစာအုပ္တိုက္
ဖတ္မိတဲ့စာေတြကို မွ်ေ၀ထားပံုပဲ သီဟသူ... း)))...
ReplyDeleteခင္မင္တဲ့
ေန၀သန္
က်မသာ ၾကယ္ေလးျဖစ္ခဲ့လွ်င္ (ယခုလည္း ျဖစ္ေနသည္ဟု ယူဆပါသည္).. က်မကို ေမာ့ၾကည့္တိုင္တည္ေနမည္ျဖစ္ေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားအတြက္ မငိုေၾကြးမိေစရန္ အားတင္းထားႏိုင္မည္ဟု ထင္မိပါသည္..
ReplyDeleteသို႔ေသာ္ ဒါေလး ဖတ္ပီးေသာအခါမွာေတာ့ ငိုခ်င္သြားပါသည္