ဒုကၡေတြက ကိုယ့္အေပၚ
မိုးသီးက်သလိုက်တယ္။
ေရထု
ေလထုနဲ႔
ေျမထုအေပၚေတာ့
ျမဴတစ္မႈန္ေတာင္ မက်ရေအာင္
အရာရာကိုယ္မ်ိဳခ်ခဲ့ရ
တစ္ဘဝလုံး႐ုန္းၿပီးမွ
တစ္လက္မပဲေရြ႕လည္း ဘာအေရးလဲ
မိုးထဲေရထဲမွာ ကိုယ့္ေသြးသားေတြကဆူပြက္ျမဲ
အေဝးကခ်စ္သူေရ
မင္းရယ္သံက ကိုယ့္ရင္မွာ ေနျခည္ျဖာေတာက္ပၿမဲ။ ။
ေဝးေခါင္
[ရနံ႔သစ္]
ေကာက္ႏႈတ္- စမန ၁၁၂၊ ကဗ်ာအလုုပ္႐ုံကေလး၊ ေအာင္ေဝး၊ ၂၀၀၃။
No comments:
Post a Comment