သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေပးစာ

ေတာင္းဆုိမႈေတြခဏရပ္ၾကပါ...
မင္းတုိ႔ရဲ႕ ေပးဆပ္မႈေတြအတြက္...
မင္းတုိ႔ရဲ႕ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံခဲ့ရမႈေတြအတြက္...
မင္းတုိ႔ရဲ႕ အမွန္တရားေတြအတြက္...
မင္းတုိ႔ရဲ႕ စိတ္ညစ္စရာေတြအတြက္...
ခဏေလာက္ပါ...

"ဘ၀ဆိုတာ တုိတုိေလးပါကြာ...
ဒီေတာ့..."
ဆိုတဲ့ ဒႆနေတြကလည္း အမ်ားသား...
ေျပာပါဦး... အရွည္ၾကီးေနရေတာ့ေကာ...
ဘာထူးသြားမွာလဲ...
ဘာ...
အမ်ားအတြက္.. ကမာၻၾကီးအတြက္...
ေနာင္လာေနာက္သားေတြအတြက္...
အာဖရိကက ငတ္ျပတ္ေနၾကသူေတြအတြက္...
ေရာဂါဘယေတြနဲ႔ ေသဆံုးေနၾကသူေတြအတြက္...
ထားလုိက္ပါ...
အဓိပၸါယ္မရွိမႈေတြကို မရွည္ပါေစနဲ႔ေတာ့...

တရားသေဘာေတြလဲ ငါသိပ္မသိဘူး...
ဒီသံသရာကလြတ္ေအာင္ လမ္းျပႏုိင္တယ္လုိ႔ေတာ့ ဖတ္ရတာပဲ...
ငါ့အတြက္ေတာ့ မလြယ္ျပန္ဘူး...
ျပႆနာက လက္ရွိအခ်ိန္ဟာ အဓိပၸါယ္မဲ့ေနတာ...

မင္းကိုယ္တုိင္ေကာ စဥ္းစားမိလား...
ေသခ်ာတာေတာ့ ငါတစ္ေယာက္ထဲ ဒါေတြေတြးမိေနတာမဟုတ္ဘူး..
အဖန္ငါးရာဆိုတာၾကီးကို ေၾကာက္ေနသေရြ႕ေတာ့...
အင္း... ဆက္ရွင္ေနၾကတာေပါ့...
ဒီအဓိပၸါယ္မဲ့ေလာကကေန အခုခ်က္ခ်င္းလြတ္ေျမာက္ခ်င္ရင္ေတာ့...
ေၾကာက္မေနနဲ႔ ကိုယ့္လူ...

အဓိပၸါယ္ရွိေလာက္တယ္ထင္တဲ့ illusion ေတြေနာက္လုိက္ေနရတာနဲ႔ပဲ...
အရူးေတြၾကားမွာ အရူးကြက္ေတြနင္းေနရတာနဲ႔ပဲ...
အဖန္ငါးရာကို ေၾကာက္ေနရတာနဲ႔ပဲ...
ငါအခု...
တိတ္တိတ္ေလးကြယ္ေပ်ာက္သြားရရင္ အဓိပၸါယ္ရွိမလား...


မွတ္ခ်က္။ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ေပးပို႔လိုက္တဲ့ စာတစ္ေစာင္ပါ..

အလွပဆုံး အားကစား

အားလုံးအတြက္ တစ္ေယာက္
တစ္ေယာက္အတြက္ အားလုံး
ငါတို႔
ဒါးတညံႏွင့္ အေပါင္းအပါမ်ား မဟုတ္ပါ
(႐ိုးရာ) ျခင္းလုံး ကစားေနၾကတာ…

သီဟသူ

အေရးႀကီးတာကို ပထမ

ကမာၻႀကီး ပူေႏြးလာမႈ
ဖန္လုံအိမ္ အာနိသင္ ေလ်ာ့ခ်ေရး၊ က်ိဳတို ပ႐ိုတိုေကာလ္
ႏ်ဴလက္နက္မ်ား အၿပီးတိုင္ ဖ်က္သိမ္းေရး၊
အၾကမ္းဖက္ ဝါဒ၊ မိစာၦဝန္႐ိုး ႏိုင္ငံမ်ား
လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကေရစီ
ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တစ္စကၠန္႔၊ တစ္မိနစ္၊ တစ္နာရီမွသည္ တစ္ရက္
ဂလိုဘယ္ ရီဆက္ရွင္း၊ ဒီပရက္ရွင္း
ေအ အိတ္ခ်္ဝမ္းအန္ဝမ္း
ႀကိဳတင္ကာကြယ္ျခင္းသည္
ကုသျခင္းထက္ ထိေရာက္သည္။
သင့္လက္ကို မညစ္ပတ္ပါေစႏွင့္။

သီဟသူ

တစ္ဝက္ အိပ္မက္

ရယ္သံလြင္လြင္ေလး ၾကားမိလိုက္သလား
ဒါ ၂၀၀၅ခုႏွစ္လား
ဒါ ေရႊတိဂုံ ရာဟုေထာင့္မွာလား
ေနရာတကာ လူေတြ
လူေတြ
ဘယ္သြားေနၾကတာလဲ
ဟယ္လို… ဟယ္လို…
အပူရွိန္ျမင့္တက္လာတယ္
မာဆိုးကေတာ့ ေနပူ႐ွိန္ေၾကာင့္ လူသတ္မိတယ္
(မိမိက) သူတစ္ပါးကို သတ္လိုက္လွ်င္ လူသတ္မႈျဖစ္၍ အသတ္ခံရသူသည္ မိမိကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေနလွ်င္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတ္ေသမႈျဖစ္သည္။ *
ရင္ထဲမွာ အပူခ်ိန္ ႐ုတ္ခ်ည္းတိုးလာ
ေရ ေရ ေရ ေရ
တစာစာေအာ္ေနမိ
ေရ ေရ ေရ ေရ
ကတၱရာလမ္းေတြ အရည္ေပ်ာ္က်
ေနရာတကာ တံလွ်ပ္ေတြ တလက္လက္
အိုေအစစ္ကို ဘယ္လိုသြားၾကမလဲ
ေရ ေရ ေရ ေရ
ဒီည ပါတီမွာ မင္းႀကိဳက္တဲ့ Bud ရွိမယ္တဲ့
ပါတီ ေတးသံေတြ ေလထုထဲမွာ
ေရ ေရ ေရ ေရ
ေရအိုးကို ခြဲေနၾကၿပီ၊ ေၾကးစည္ကို တီးေနၾကၿပီ
လူေတြ
လူေတြ ဘယ္က ျပန္လာၾကတာလဲ
ပါတီၿပီးသြားၿပီလား
ပါတီက ရွိေကာ ရွိရဲ႕လား
ခု ၾကားေနရတာ
၂၀၀၅ခုႏွစ္က
သူမရဲ႕ ရယ္သံလြင္လြင္ေလး မဟုတ္လား…

သီဟသူ

* သစၥာနီ၊ ေလကို႐ွဴ႐ွဳိက္ျခင္း ဒုတိယပုံစံ၊ သရဖူ - အမွတ္ (၂၃)

အသည္းစြဲကဗ်ာဆရာ

အသည္းစြဲကဗ်ာဆရာ ၁

ကဂ်ိဳးကေဂ်ာင္ ဟိုေကာင္ဝတ္လာတဲ့ တီရွပ္ဟာ ငါ့အျပာေရာင္ တီရွပ္ပဲ။ တံဆိပ္နဲ႔ စာတန္းနဲ႔ [ စာတန္းက Boney’m ရဲ႕ Solgan ကို ကူးေရးထားတာ ] Love For Sale တဲ့။ အသက္အရြယ္ကိုမွမေထာက္ မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္နဲ႔။
ဒီေကာင္ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္မွာ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ မတိုးဘူး။ တြဲေနက်ထဲက သုံးေယာက္ ခြာသြားတယ္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ သူတစ္ေယာက္တည္း။ ထိုင္ရင္ ဒူးခ်ိတ္တယ္။ ထရင္ ခါးေထာက္တယ္။ စိတ္ပါရင္ ကဗ်ာေရးတယ္။ ခပ္တည္တည္ပဲ ကိုယ့္လူ။
ေပါ့ေသးေသး မဟုတ္ဘူး။ ‘သူနဲ႔တန္းတူတာ ကမာၻမွာကို ေရ လိုက္ရင္ လက္ႏွစ္ဖက္ မျပည့္ဘူး’ လို႔ အၿမဲစဥ္းစားတယ္။ အခ်ိန္ျပည့္ကို စဥ္းစားတာ။ ငါ သိတာေပါ့ကြာ။ အဲဒါ ရယ္စရာလိုလို၊ ငိုစရာလိုလို။
ဒါေပမယ့္ သူ႔မွာ အခိုင္အမာသူငယ္ခ်င္း၊ ရဲေဘာ္ႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ ကိုယ့္ မိန္းမနဲ႔ဆို သုံးေယာက္ေပါ့။ ေငြယူသုံးတယ္။ ဆာရင္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ စားတယ္။ ရန္ျဖစ္လို႔ရတယ္။ အျခားသူေတြကို တစ္စက္မွ အထင္မႀကီးဘဲ ေနလို႔ရတယ္။ ဟား လို႔ရတယ္။ သနားလို႔ရတယ္။ အႏုပညာကို ႀကီးႀကီးခ်စ္ခဲ့တယ္။ ေဟာ…။ အခု ဟို ကဂ်ိဳးကေဂ်ာင္ေကာင္ လမ္းကူလာၿပီ။ ငါ ေရးေနတဲ့ကဗ်ာကို လက္စသတ္မွ။
လုံေလာက္တယ္
ငါတို႔ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ကိုးကားလို႔
ငါတို႔ လုံေလာက္တယ္။



အသည္းစြဲကဗ်ာဆရာ ၂

လည္ပင္းကို တိုင္းတယ္
ရင္အုပ္ကို တိုင္းတယ္
ပခုံး၊ ခါး
လက္ေမာင္းကို တိုင္းတယ္။

လက္ေကာက္ဝတ္ကို တိုင္းတယ္
အရွည္ကိုတိုင္းတယ္
‘ေကာ္တြန္ေနာ္’ ‘ၾကယ္သီး ၁၂ လုံးတပ္မယ္’
‘ေကာ္လာ ေထာင္မယ္’။

အပ္ခ်ဳပ္ဆရာက
ေပႀကိဳးကို ပခုံးေပၚ ေခြတင္လိုက္တယ္။

ၿပီးေတာ့
ငါ့ကို ရႊင္ရႊင္ၿပဳံးၿပဳံး ၾကည့္တယ္။

အင္း။ ကဗ်ာေကာင္းေလးတစ္ပုဒ္ေလာက္ ရခ်င္လို႔
အဲဒါ …
အဲဒီအက်ႌဝတ္ၿပီး
ကဗ်ာ စပ္မလို႔။



အသည္းစြဲကဗ်ာဆရာ ၃

ဒီမနက္ ကမာၻႀကီးကို နားေထာင္အၿပီး
ငါ ကမာၻႀကီးထဲ ခုန္အဆင္းမွာေပါ့
မ်က္ႏွာသစ္ရမယ္
သြားတိုက္ရမယ္။

သြားတိုက္ရမယ္ ! ။

အဲဒီမွာ . .
ငါ ဆတ္ခနဲ က်င္စက္ထိသလို
ငါခုပဲ အဲဒီျပကြက္ကို ျပန္ၾကည့္ရသလို အမွတ္ရရ
သူမရဲ႕ ‘သြားတိုက္ပုံ’ သ႐ုပ္ေဆာင္ျပကြက္ကေလး။

သူမဟာ
သြားတိုက္ခဲ့
သြားတိုက္ၿပီး ပလုပ္က်င္း
ပလုပ္က်င္းၿပီး ပလုပ္ကို
ၿမိဳခ်လိုက္တယ္။

ၿပီး။ သူမရဲ႕ဓာတ္ပုံ
သူမရဲ႕ KAWABATA MAMIKO ဆိုတဲ့အမည္
သူမရဲ႕ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္
ငါ ဖတ္ရတယ္။

I am not an artist.
I am a ..worker တဲ့။

ဒီကဗ်ာဖတ္မိတဲ့မိတ္ေဆြ
ခင္ဗ်ား သြားတိုက္ၿပီးပါၿပီလား။



အသည္းစြဲကဗ်ာဆရာ ၄

လမ္းထိပ္ကြမ္းယာဆိုင္က
သၾကားလုံးဟာခ်ိဳတယ္။
ဂ်ယ္ရီလူးဝစၥနဲ႔
သန္းႏြဲ႕ ရယ္ရတယ္။

‘ဂြ်န္လ၏ မိုးေရမ်ား’.. မွ

အဲဒီလူေတြက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ရယ္စရာေတြ လုပ္ျပတယ္
ကြ်န္ေတာ္တို႔က ရယ္ရမွာ အားနာတယ္
အားနာနာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရယ္ပါတယ္
ရယ္ၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စိတ္ညစ္တယ္။

တစ္ဆိတ္ ကြ်န္ေတာ္ေျပာတာ ယုံေစခ်င္ပါတယ္
ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း ေပါ့ပါးသြားေအာင္ တကယ္ရယ္ခ်င္ပါတယ္။



အသည္းစြဲကဗ်ာဆရာ ၅

သူတို႔အႏုပညာက
ေငြေတြရၿပီး
ငါတို႔အႏုပညာက
ေငြေတြ မရဘူး။

ဒါေၾကာင့္မို႔ ငါဟာ ေဒဝဒတ္ျဖစ္ခဲ့ရ
ဒါေၾကာင့္မို႔ ငါဟာ မာရ္နတ္ျဖစ္ခဲ့ရ
ဒါေၾကာင့္မို႔ ငါဟာ ဦးေက်ာက္လုံးျဖစ္ခဲ့ရ
ဒါေၾကာင့္မို႔ ငါဟာ အေမ့ အထင္လြဲ ခံခဲ့ရ။

ဆိုင္းဘုတ္တိုင္းက
အျငင္းပယ္ခံခဲ့ရ။

ဘုရားက အႏုပညာကို
တားျမစ္ေတာ္မူပါတယ္။

ငါ့မွာ
ဘုရား တာျမစ္တဲ့အရာကို
ေငြမရာ ေရႊမရာ
ခ်စ္ခဲ့ရ။



အသည္းစြဲကဗ်ာဆရာ ၆

ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းမွာ သစ္ပင္အႀကီးႀကီးေတြ
သစ္ရြက္ေႂကြ ေဖြးေဖြးေတြ
ငါတို႔ေတြ
ကားေတြ။

ေခတ္ေတြ၊ ေကာင္မေလးေတြ
မျဖစ္ႏိုင္တာေတြ
တီထြင္ဘာသာစကားေတြ
ေငြေတြ။

ၿပီး။ မိုးရာသီေတြ၊ ေဆာင္းရာသီေတြ
ေႏြရာသီေတြ၊ ပန္းေတြ။

ၿပီး။ စာအုပ္ေတြ၊ ဝတၳဳေတြ
႐ုပ္ရွင္ပေဒသာေတြ၊ ႐ႈမဝေတြ၊ ေသြးေသာက္ေတြ
ၿမဝတီေတြ၊ ေငြတာရီေတြ၊ မိုးေဝေတြ။

ၿပီး။ လက္ဖက္ရည္ေတြ၊ အရက္ေတြ
ဖိနပ္ေတြ၊ ေျခသည္းလက္သည္း လွီးခုံေလးေတြ။

ၿပီး။ ‘ငါ ဘယ္မွာလဲေဟ့’ ၿပီး။ ‘ငါ ဘယ္မွာလဲေဟ့’
‘ငါ ဘယ္မွာလဲေဟ့’
ငါ့ဘာသာ ပုန္းတမ္းကစားတာေတြ။

တာဝွာ၊ အီေကာ္ေနာမစ္
စထရင္း ဟိုတယ္ေတြ။

ဝါဇီ၊ ေရႊၾကည္ေအး၊ ေရႊလမင္း
ျပည္သူ႔မုန္႔တိုက္ မရွိေတာ့။



အသည္းစြဲကဗ်ာဆရာ ၇

ေနရတာ
ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။

ေတာအထပ္ထပ္
ေတာင္အထပ္ထပ္လို
ေဆာင္းအထပ္ထပ္ ေႏြအထပ္ထပ္
မိုးအထပ္ထပ္မွာ
အံကစားပြဲ ‘ရႈံးေၾကးသင့္သူ’ လို
ေနရတာ
ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။

‘ဂြင္းနက္’ စံခ်ိန္တင္ႏိုင္ရန္
ေႄမြမ်ားကင္းမ်ားနဲ႔ တစ္ခန္းထဲအတူတူ
ေနရသလိုပဲ ငါ့ အျဖစ္ဟာ
ေနရတာ
ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။

သူ႕ေအာင္ျမင္မႈနဲ႔ ငါ့ကို ႏႈတ္ဆက္ရာ
သူ႕ကိုယ္နံ႔ ငါမႀကိဳက္လို႔ ငါ မုန္းငတ္ခဲ့
ေနရတာ
ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။

အႏုပညာတစ္ပုဒ္
အႏုပညာတစ္ရပ္ဟာ ရေတာင့္ရခဲပဲ
ေနရတာ
ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။

အေလ်ာ အပ်က္ အၾကား အစပ္မ်ားသျဖင့္
ငါတို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေဝးခဲ့ၾက
ေနရတာ
ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။

အပိုင္ရန္လိုခံရ၍
ငါဟာ ရန္သူရရွိခဲ့ျပန္ရာ
ေနရတာ
ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။

ငါ့ဒီကဗ်ာ ေရးဖြဲ႕ခဲ့ရာ
ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္ ဒီနာရီ ဒီမိနစ္
ေနရတာ
ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။



အသည္းစြဲကဗ်ာဆရာ ၈

ငါ စကားလုံးေတြ ေရြးလာတယ္
ငါ ေျပေပ်ာက္ဖို႔
မင္း သက္သာဖို႔။

ငါ့ေျခတစ္လွမ္းတိုင္း တစ္လွမ္းတိုင္း
ေရွ႕တိုးလို႔မရ
ေရွးပ်ိဳ႕မ်ား
ရတုဘုရင္၏ ရတုမ်ား ထစ္
ငါ့တို႔ ထစ္, ထစ္
ထစ္, ထစ္ ျပန္ဖတ္ေနသလိုပဲ။

ပန္းသီးကိုစေတြ႕ခဲ့တဲ့ လူႏွစ္ေယာက္မွ
ကုလား႐ုပ္ရွင္မွာ
ေဟာလီးဝုဒ္႐ုပ္ရွင္မွာ
သန္းမ်ားစြာ သီခ်င္းဓာတ္ျပားမွာ
CNN သတင္းမွာ
သမိုင္းမွာ
ရွင္းေနတာကို ရွင္းေအာင္ေျပာမျဖစ္လို႕
ေျပာလို႔ျဖစ္တာ ေျပာေနရတဲ့ ကမာၻႀကီး။

ငါဟာ ဖီလိုဆိုဖာ မဟုတ္ပါဘူး
အခ်စ္ဟာ မုန္လာဥနီပဲ။



အသည္းစြဲကဗ်ာဆရာ ၉

အသက္ ၂၀ ကေန
အသက္ ၅ ႏွစ္ ႀကီးလာခဲ့တုန္းက
နိပ္ပါတယ္
ေကာင္းပါတယ္။

အသက္ ၅၅ ႏွစ္ကေန
အသက္ ၅ ႏွစ္ ႀကီးလာတာကေတာ့
ခ်စ္ေသာ ‘ဂ်နီဖာ’
အေတာ္ဆိုးတာပဲ။



အသည္းစြဲကဗ်ာဆရာ ၁၀

သားေရဖိနပ္ ၃၈၀၀
ၾကက္ေပါင္းဆီခ်က္ ၃၅၀
လက္ဖက္ရည္ ၁၅၀၊ စီးကရက္ (စီးကရက္၊ ေဆးလိပ္
ေသာက္ျခင္းဟာ ေခတ္မမီမႈပဲ) မေသာက္
သီလရွင္လွဴ ၁၀၀
ဆံပင္ညႇပ္ ၅၀၀
ဘတ္စ္ကားခ ၁၂၀၊ အရပ္ ၅’ ၈”
ကိုယ္အေလးခ်ိန္ ၁၃၀ ေပါင္
ဆံစပ္မွဲ႔ရွိ၊ အလုပ္အကိုင္ ကဗ်ာဆရာ။

ငါဟာ ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲက သုံ႔ပန္းနဲ႔ တူလာတယ္။
(အခုတေလာေတာ့ ဝလာတယ္ ေျပာတယ္)
မိန္းမကို ေမးၾကည့္ရဦးမယ္
ၿပီးရင္ ေျပာမယ္၊ Game ေဆာ့မယ္။

တာဇံလား၊ ေဂါ့ဖားသားလား၊ ကဗ်ာဆရာလား၊
ဟဲ ဟဲ။ ကဗ်ာဆရာပါပဲ။



အသည္းစြဲကဗ်ာဆရာ ၁၁

လက္ဖက္ရည္ခြက္ေပါင္း တစ္သိန္းေလာက္
ငါ ေသာက္ခဲ့တာေပါ့ ကမာၻႀကီး။

ရဲႀကီးေခၚ သစၥာနီဆို
ခြက္ေပါင္း ႏွစ္သိန္းျပည့္ရွာေရာ့မယ္။

ေမာင္သစ္မင္း ငယ္စဥ္ အသည္းကြဲတုန္းက
ေဆးမကူ ဘာမွမကူ
လက္ဖက္ရည္ တစ္ခြက္ ႏွစ္ခြက္ သုံးခြက္ ေလးခြက္နဲ႔
ကုစားခဲ့တယ္။ ေက်ာ္ခဲ့တယ္။
ခ်ိဳခဲ့တယ္။ ခါးခဲ့တယ္။
ပူခဲ့တယ္။ ဆူခဲ့တယ္။ မုန္တိုင္းက်ခဲ့တယ္။
လိႈင္းႀကီးခဲ့တယ္။ ေခ်ာက္ထဲက်ခဲ့တယ္။
လူဆိုတာ ႀကဳံရမွာပဲမို႔ ႀကဳံခဲ့တယ္။

အျပစ္ကင္းတဲ့ လက္ဖက္ရည္ တစ္ခြက္ တစ္ခြက္
ငါတို႔ စြဲခဲ့ၾကတယ္။

ေကာင္းရာမြန္ရာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ
ငါတို႔ ထိုင္ခဲ့ၾကတယ္။

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ေကာက္ဝတ္မွာ
I Love Tea တဲ့
ေဆးမင္ေၾကာင္
ထိုးထားတယ္။

အေဖနဲ႔အေမရဲ႕ ဘဝမွာ ဇိမ္ခံမႈဟာ
ခ်ိဳင့္ဆြဲလက္ဖက္ရည္ တစ္ခြက္ ပိုေသာက္တာပါပဲ။

Oh Yeah!
ဒီမွာ လက္ဖက္ရည္နဲ႔ မေျပၿပီ အခ်စ္ကေလး။



အသည္းစြဲကဗ်ာဆရာ ၁၂

တစ္မိနစ္ၿပီး ေနာက္တစ္မိနစ္မွာ
အရင္က တစ္မိနစ္ အတိုင္းသာ။

တစ္မိနစ္ၿပီး ေနာက္တစ္မိနစ္မွာ
Next, Next ပဲ ႏွိပ္ကာ ႏွိပ္ကာ။

တစ္မိနစ္ၿပီး ေနာက္တစ္မိနစ္မွာ
ကြ်န္ေတာ္ ဒီေန႔အပန္းေျဖသီခ်င္းနားေထာင္မႈ အဆင္မေျပလွပါ။



အသည္းစြဲကဗ်ာဆရာ ၁၃

မနက္ ၂ နာရီမွာ ထ
မနက္ ၂ နာရီမွာ ထ . . .
မနက္ ၂ နာရီမွာ မထခ်င္လွ်င္
မနက္ ၂ နာရီမွာ ထ ။ ။



အသည္းစြဲကဗ်ာဆရာ ၁၄

ေရွ႕ကဆရာမ်ား
အလကၤာမ်ား၊ ကဗ်ာပုလဲကုံးမ်ား၊ ဖန္မီးအိမ္မ်ား
လကြယ္ညမ်ား၊ ဧရာဝတီမွ ဒုဌာဝတီမ်ား
မႏၱေလးၿမိဳ႕၏မနက္ခင္းမ်ား
ဘတ္သီးမ်ားလို လင္းခဲ့ဘိ။
သို႔မဟုတ္ မီးေခ်ာင္းလို လင္းခဲ့၏။
[ မီးေခ်ာင္းဆိုလို႔ အဲဒီေခတ္တုန္းက
မီးေခ်ာင္းဖြင့္လိုက္ရင္ တန္းမလင္းဘူး။
ဖ်ပ္ဖ်ပ္၊ ဖ်ပ္ဖ်ပ္၊ ဖ်ပ္ဖ်ပ္
မ်က္ေတာင္ခတ္ၿပီးမွ လင္းတာ
သတိရျခင္း မွတ္ဥာဏ္ေတြလိုပါ။ ]

ငါတို႔ေခတ္၏ ဂြ်န္မိုးေရမ်ား၊ သစ္ရြက္အေသမ်ား
ဂႏၱဝင္မမမ်ား၊ ေမာင္ေခ်ာႏြယ္အတုမ်ား
ဒီပရက္ရွင္းမီးခိုးမ်ား၊ အမႈန္အမႊားကင္းစက္တဲ့လက္ေဆာင္မ်ား
အခုန္မ်ား
ေဖာ္ေဝးငွက္မ်ား
အျခား ကဗ်ာလုံးခ်င္းမ်ား
ခပ္တည္တည္ပဲ ရွိခဲ့တယ္။
ခပ္တည္တည္ပဲ ေနခဲ့တယ္။

ဒီဘက္ႏွစ္မ်ားမွာ ကြ်န္ေတာ့္ကဗ်ာမ်ား
ကြ်န္ေတာ့္ကဗ်ာလုံးခ်င္းမ်ား
ကြ်န္ေတာ့္ အသက္အရြယ္လို
ပိုတိုး ပိုမ်ားလာပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဟာ
တစ္ေၾကာင္းမွ်၊ ႏွစ္ေၾကာင္းမွ်၊ ၁၄, ၅ ေၾကာင္းမွ်။
ကြ်န္ေတာ့္ကဗ်ာလုံးခ်င္းတစ္အုပ္ဟာ
၁၀ ပုဒ္မွ်။ ၁၂ ပုဒ္မွ်။ ၂၅ ပုဒ္မွ်။

အဲသလို။ အဲသေလာက္မွ်
ကြ်န္ေတာ္ ႏွစ္ ၄၀ ေက်ာ္ ေရးခဲ့ရတာပဲ။

ခပ္သေလာက္ မပါရင္
ပါသေလာက္ ခပ္ပါေတာ့။

ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေရးတဲ့အခါ
ခႏၶာ႐ုပ္နာမ္ ႏွစ္ပါး အားသြန္
ေလးနက္ အေရးႀကီးပေစ
ဖတ္သူ၏ သေဘာသကာယ မွ်သာ ။ ။



အသည္းစြဲကဗ်ာဆရာ ၁၅

ဤတြင္ေရြ႕
‘အသည္းစြဲကဗ်ာဆရာ’ ၿပီး၏ ။ ။
ဒန္တန္႔ဒန္ . . .

ေအာင္ခ်ိမ့္

==+==

႐ႈံးပြဲမ်ားအတြက္ အမွတ္အသား (အမွာ)

ရယ္စရာပါ။ ငိုစရာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကဗ်ာပါ။ ကဗ်ာမဟုတ္ဘူးလို႔လည္း ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဘဝျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မွာေပါ့။ ဖတ္ပါဦး။
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္က “ဘဝကို ဟာသျဖင့္ မြမ္းမံေသာအခါ အေတာ္အတန္ေပ်ာ္စရာေကာင္းလာ၏” လို႔ဆိုပါတယ္။ မၾကားေသးမီေလးကပဲ သုခမိန္လိႈင္က “ထိပ္ေပါက္ ေခါင္းကြဲ.. ဒဏ္ရာေတြဆို ေရာင္စုံပတ္တီးလွလွ စည္းျပမယ္” တဲ့။ ကြ်န္ေတာ္ၾကည့္ျဖစ္ေနတဲ့ သီခ်င္းအခ်ပ္က Bond မိန္းကေလးမ်ားတေယာအဖြဲ႕ ROYAL ALBERT HALL တင္ဆက္မႈ ျဖစ္ပါတယ္။ “ပူေလာင္မႈ” ပါၿပီး “ပူေလာင္မႈေျပေဆး” လည္း တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ပါပါတယ္။ အႏုပညာဟာအံ့ၾသစရာပဲ။ ေရငတ္ေျပခဲ့တယ္။
တစ္ႏွစ္ခြဲေလာက္ ကြ်န္ေတာ့္ ခလုတ္ကသင္းဇာတ္ကို အရယ္အေမာမပ်က္ တစ္လတစ္ပုဒ္ မွန္မွန္ေရးေနခဲ့ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ရယ္ျပေနခဲ့ပုံပါပဲ။
“အသည္းစြဲကဗ်ာဆရာ”ေပါ့။ စာဖတ္သူမ်ားလည္း ကြ်န္ေတာ္နဲ႔ အတူရယ္ၾကပါ။ ကြ်န္ေတာ့္ကိုျဖစ္ျဖစ္ ရယ္ပါ။ အလကား ေငါင္ေနမယ့္အတူတူ ရယ္ေနတာ မေကာင္းဘူးလား
တကယ္လို႔ “အသည္းစြဲကဗ်ာဆရာ” ကို မွားၿပီး “အသည္းကြဲ ကဗ်ာဆရာ”လို႔ ဖတ္ရင္လည္း .. ရပါတယ္။ You Okay: Thank You.

ေလးစားစြာျဖင့္
ေအာင္ခ်ိမ့္
၅ - ၉ - ၂၀၀၈

‘အသည္းစြဲကဗ်ာဆရာ’ ကဗ်ာအတြဲမွာ
၂၀၀၅ ဇူလိုင္မွ ၂၀၀၆ ႏိုဝင္ဘာအထိ
‘သရဖူ’ မဂၢဇင္းတြင္ တစ္လခ်င္း
ေရးစပ္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ
ကဗ်ာမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ယင္းကို ‘စိတ္ကူးခ်ိဳခ်ိဳ’မွ
တစ္စုတည္း တစ္ေပါင္းတည္း
ထုတ္ေဝျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ေအာင္ခ်ိမ့္၊ အသည္းစြဲကဗ်ာဆရာ
၂၀၀၈၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ပထမအႀကိမ္၊ စိတ္ကူးခ်ိဳခ်ိဳ။

ဘယ္ေရာက္ေနလဲ၊ ဆက္သြယ္မႈဧရိယာျပင္ပ

လွစ္ခနဲဆို လြတ္ထြက္သြားၿပီ
ေလျပည္လိုညင္ညင္သာ
ဆီလို အေပါက္ရွာ
စိတ္တစ္ခုဟာ တစ္ႀကိမ္တည္းမွာ ႏွစ္ခါမညစ္ႏိုင္
(ေတာ္ပါၿပီ တစ္ႀကိမ္မွာ တစ္ခါညစ္နဲ႔တင္ လုံေလာက္ပါၿပီ)
ငါစကားေျပာေနတုန္း ငါမ်က္စိကိုၾကည့္ပါ
ဗ်ာ.. ဘာေျပာလိုက္တယ္..
… … … …
ဗ်ာ.. မၾကားရဘူးခင္ဗ်ာ.. ဟယ္လို.. ဟယ္လို..
ေလ ေလ ေလ
အငမ္းမရ ငါ ႐ွဴသြင္းေနပုံ
ေလ ေလ ေလ
လက္ရွိအခ်ိန္ အေရးအႀကီးဆုံးပဲ
ေလ ေလ ေလ
မင္း ေရာက္ေနတဲ့ ဆက္သြယ္မႈဧရိယာျပင္ပမွာ ေလထု သန္႔စင္ပါရဲ႕လား
ငါ ေရာက္ေနတဲ့ ဆက္သြယ္မႈကင္းမဲ့ဇုန္မွာေတာ့ ေလထု ညစ္ညမ္းလွခ်ည္ရဲ႕
ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းကို မ်က္စိထဲ ျမင္လာ
ငယ္ရြယ္စဥ္ ႐ွဳ႐ွိဳက္ခဲ့ရေသာ ေလေျပညင္းကို ျပန္ခံစားမိ
လုံေလာက္တဲ့ အျမင့္တစ္ခုမွာ
အရာရာဟာ အစက္အေျပာက္မွ်သာ
ငါ တိုးဝင္လို႔သြား
ဆက္သြယ္မႈဧရိယာအတြင္း။ ။

သီဟသူ
၁၉၊ ၁၀၊ ၀၉။
02:00 am

ေန၊ လ၊ ၾကယ္

ေန

မင္းတို႔အတြက္
အေႏြးဓာတ္၊ အလင္းေရာင္
စသည္ျဖင့္ ေပးရန္ မရည္႐ြယ္မိပါ
ငါ့ အပူနဲ႔ငါ. . .


လ

ေမွာင္ေမွာင္မည္းမည္း
ေအးစက္
အငွားအလင္းနဲ႔ ေတာက္ပရရွာသူ
ဒါကိုပဲ လူေတြက
မသာလည္း တ၊ သာလည္း တ။


ၾကယ္

ငါ့ကို မင္းတို႔ မျမင္ႏိုင္ၾက
ခု ျမင္ရတဲ့ အလင္းေရာင္ဟာ
လြန္ခဲ့တဲ့ အလင္းႏွစ္ သုံးသန္းက အလင္းေရာင္မွ်သာ. . .

သီဟသူ
၁၉၊ ၁၀၊ ၀၉။
01:00 am

ေနမဝင္တဲ့ေန႔

လူေတြ ညစာ စားလိုက္ၿပီးမွ
ဇေဝဇဝါ ျဖစ္သြားၾက
ျပတင္းတံခါးကို ပိတ္မယ္လုပ္ၿပီးမွ
ျပန္ဖြင့္လိုက္ၾက
အိပ္ရာဝင္ဖို႔ လုပ္သူမ်ား
ျပန္ထလာၾက

ေရႊေရာင္ေတာက္ေနတဲ့ ေန႔ဟာ သတၱဳတုံးလို
ၿငိမ္သက္လို႔
ဓမၼသီခ်င္းသံက မဆုံးႏိုင္ေအာင္ ရွည္လ်ားပ်ံ႕လႊင့္လို႔
အစီအစဥ္မ်ား လႈပ္ရွားမႈမ်ား ေရွ႕ကို မဆက္ႏိုင္ဘဲရပ္တန္႔လို႔

‘ေနမဝင္တဲ့ေန႔’
‘ေနမဝင္တဲ့ေန႔’
‘ေနမဝင္တဲ့ေန႔’ဟာ အားလုံးအတြက္
ေနမဝင္တဲ့ေန႔ဟာ အိပ္မက္က်မ္းအားလုံးကို ဖ်က္သိမ္း
ငါတို႔ဟာ
ေနမဝင္တဲ့ေန႔ကေန လြတ္ေျမာက္ေအာင္
ဆုေတာင္းၾက

ေနမဝင္တဲ့ေန႔
ေနမဝင္တဲ့ေန႔
ညစာ မစားႏိုင္သူေတြအတြက္ ေစာင့္ေနတာလား
ေနမဝင္တဲ့ေန႔ဟာ ညစာ မရွိသူေတြအတြက္
ဝမ္းသာစရာလား ဝမ္းနည္းစရာလား

ေနမဝင္တဲ့ေန႔ေၾကာင့္
လူေတြ
လမ္းမေပၚ ေလးေလးတြဲ႕တြဲ႕ ထြက္လာၾကတယ္
ဘယ္ကို သြားရမွန္းမသိပုံနဲ႔ ေယာင္ခ်ာခ်ာ ရပ္သူရပ္
ေနာက္ ဟိုနားဒီနားထိုင္လို႔
တခ်ိဳ႕က လွည့္လည္လို႔
ယႏၱရားတစ္ခုရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းလို
ဘယ္သူမွလည္း မျပင္တတ္ေတာ့
ေနဟာ ေကာင္းကင္ေပၚရပ္လို႔
လူေတြဟာ ေနေပၚကို
ဘတ္စ္ကားတစ္စင္းနဲ႔ မွားၿပီးတက္ေနၾက
ဘားတစ္ခုမွာ သစ္သားစည္ႀကီးေတြ အားကိုးနဲ႔
အရက္ျခင္သူဟာ
ျခင္တဲ့ခြက္ကေလးကိုင္ၿပီး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ
(သူတို႔ ေနာက္က်ေနၾကတာလား)
လူသတ္သမားစြပ္ေနက် လက္အိတ္လိုည
ဘယ္မွာလဲ
အသားကင္တဲ့ မီးဖိုက မီးခိုးေခါင္းတိုင္ႀကီး
အေငြ႕တလူလူထ
ေရွ႕ကအေပါက္မွာ တံစို႔ထိုးထားတဲ့
အသားသီေတြ ေစာင့္ဆိုင္းေနၾက
အသားကင္သမားက ၿပီးခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြက
ပ်က္ကြက္သြားတဲ့ ဘုရားေက်ာင္းဝတ္ျပဳပြဲအတြက္
ဒီေန႔ စိတ္ေစာေန

ေနမဝင္တဲ့ေန႔မွာ
ဂ်စ္ပဆီတစ္ေယာက္
သူ ကုတ္အက်ႌႀကီးကို လွည့္လည္ေရာင္းခ်လို႔
ေနမဝင္တဲ့ေန႔မွာ
ျပဇာတ္႐ုံထဲ လူမရွိဘူး
ေနမဝင္တဲ့ေန႔မွာ
ေကာင္းကင္ဘုံရွာသူေတြ လမ္းမွားသြားတယ္
ေနမဝင္တဲ့ေန႔မွာ
ကမာၻႀကီးဟာ
ပိတ္လို႔မရတဲ့ မီးလုံးတစ္လုံးျဖစ္တယ္

ေနမဝင္တဲ့ေန႔မွာ
အမဲလိုက္ေသနတ္မ်ား
ေတာစီးဖိနပ္မ်ား
လတ္ဆတ္ေသာ ငန္းသားကင္မ်ား

စစ္တုရင္ကြက္ေတြ မၿပီးေသးဘူး
ဘိလိယက္ခုံေတြ မပိတ္ေသးဘူး
စႏၵရားေတြ မနားေသးဘူး
သေဘၤာေတြ မထြက္ေသးဘူး
ေနမဝင္ေသာေန႔မွာ ေနလုံးဟာ မီးေလာင္စျပဳၿပီ

ေနကိုေမာ့ၾကည့္ၿပီး ေျမေခြးေတြက
ဝမ္းသာအားရ ျဖစ္ေနၾက
ငါတို႔ခ်ဥ္စရာ စပ်စ္သီးတစ္လုံးေတာ့ ရျပန္ပေဟ့
က်ာပြတ္သမားေတြက ေနကို လက္ၫႇိဳးထိုးျပၿပီး
ပိရမစ္ေဆာက္ဖို႔ ကြ်န္ေတြကို မနားတမ္းခိုင္းေစေနၾက
ေနထဲမွာ ‘ကမာၻႀကီး ဘာျဖစ္ပါလိမ့္’ဆိုၿပီး
ေခ်ာင္းၾကည့္ေနတဲ့ တျခားကမာၻက
ၿဂိဳဟ္သားမ်က္ႏွာေတြ ေတြ႕ရ
မဝင္တဲ့ေနေအာက္မွာ
အ႐ူးေတြ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ကခုန္ဖို႔ ထြက္လာၾက
ဝန္တင္ျမည္းေတြ ေနမဝင္သေ႐ြ႕
လမ္းမေတြေပၚ တညည္းညည္း တညဴညဴ သြားေနဆဲ

ဘုရားသခင္ဟာ ကေဖးဆိုင္ထဲက ထလာၿပီး
ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္
တဆိတ္-သည္းခံၾကပါ လူႀကီးမင္းတုိ႔
ဒီဘိလိယက္ကို က်ဳပ္စဥ္းစားေနလို႔။ ။

ပိုင္
အ႐ိုးစစ္ေဆးမႈ၊ ၂၀၀၉၊ ေမလ၊ ေက်ာ္ေမႊး

ပိရမစ္မ်ား

ငါ့ႏွလုံးသားထဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ ‘ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕’ကို
ဒီကေန႔ ျပန္ရွာေတြ႕ခဲ့တယ္လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ျခင္းဟာ
ဘယ္ေလာက္မ်ား ေျမေခြးတစ္ေကာင္
ဆန္လိုက္ပါလိမ့္။
ဒုကၡဘီးေတြ တအီအီလိမ့္ေနတဲ့ၿမိဳ႕
ေကာက္က်စ္တဲ့ မီးလုံးေတြ
အစီအရီတပ္ဆင္ထားတဲ့ၿမိဳ႕
အာဃာတႏွင္းေတြ တစ္ၿမိဳ႕လုံးပိက်ေနတဲ့ၿမိဳ႕
ေႃမြတစ္ေကာင္လို ေျခေထာက္မရွိဘဲ
သြားလာေနတဲ့ၿမိဳ႕
ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္းက နာရီကိုၾကည့္ၿပီး
ထြက္ေျပးသြားတဲ့ၿမိဳ႕
တိတ္ဆိတ္နက္႐ွဳိင္းလွတဲ့ ေျခာက္ေသြ႕ပင္လယ္ျပင္ထဲ
အတိတ္က အရက္စည္နဲ႔ ေခါင္းစည္းပဝါေတြ
ဆန္ဆန္ေမ်ာလြင့္
ပင္လယ္ဓားျပတစ္ေယာက္လို
အာသာငန္းငန္း ေၾကကြဲခဲ့တဲ့ၿမိဳ႕။
ငါ့ၿမိဳ႕ထဲ ညစာစားပြဲမ်ားနဲ႔ အလည္ေခၚခ်င္ပါရဲ႕
ငါ့ၿမိဳ႕က လူႀကီးလူေကာင္းယဥ္ေက်းမႈ တစ္စုံတစ္ရာ
မေပးအပ္မွာ ေၾကာက္တယ္
အေရးပါပါ အခမ္းအနားဖြဲ႕ ကဗ်ာရွည္ႀကီးေတြလည္း
မထြန္းကားခဲ့ဘူး
အဲဒီၿမိဳ႕ထဲ နတ္ဆိုးနဲ႔ ဝိုင္အရက္ဟာ
က်ိန္စာနဲ႔အျပစ္ကို သယ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီးမွ
ငါ့ကိုထုံအေနတဲ့ က်မ္းစာတစ္ေစာင္ဖတ္ျပတယ္။
ငါေျပာခဲ့ၿပီးပါပေကာလား
ေဝးလံလွတဲ့ ေခတ္တစ္ခုဆီက
အလဲလဲအၿပိဳၿပိဳ အေတြးမ်ားဟာ
သစ္ကုလားအုပ္တစ္ေကာင္လို
တေရြ႕ေရြ႕ ျပန္လာေနပုံက
အဲဒီေခတ္က အတိုင္းပါပဲလို႔၊ ငါက ဒီေခတ္ထဲမွာ
တေစၦေလ။
ေသဆုံးသြားတဲ့ ငါ့႐ုပ္အေလာင္းကို
လံခ်ားဘီးအိုႀကီးမ်ားေပၚ တင္ေဆာင္လာတဲ့
ငါ့ၿမိဳ႕က
တိတ္ဆိတ္အထီးက်န္ဘာတစ္ခုမွ ျဖစ္လာဖြယ္မရွိတဲ့
ဟင္းလင္း ျပင္တစ္ေနရာမွာ
လက္တစ္ဖက္ကို ခြ်န္ျမေနေအာင္ ေျမႇာက္ရင္း
ရပ္တန္႔ေသဆုံးလို႔။
ေန႔လယ္စာ ဆာေလာင္ေနသူေတြအတြက္
ဖဲခ်ပ္မ်ားလွည့္စားဖို႔
ျပတိုက္တံခါးအိုႀကီးေတြ ေသာ့ခတ္ပိတ္ထားဆဲ
သူတို႔ကို အခမဲ့
ဝင္ၾကည့္ခြင့္ေပးလိုုက္ပါဘုရားသခင္
ေကာင္းကင္ႀကီးက အယ္နီညိဳးေတြနဲ႔
အ႐ိုးႀကဲနီရဲေနတဲ့ ေဟာဒီေန႔မ်ိဳးမွာ
ငါကိုယ္တိုင္က အ႐ုပ္စာမ်ားရဲ႕ တစျပင္ထဲမွာ
ကိုယ့္ေခၚသံကိုယ္မၾကားရတဲ့ လဲေလ်ာင္းမႈ။ ။

ပိုင္
အ႐ိုးစစ္ေဆးမႈ၊ ၂၀၀၉၊ ေမလ၊ ေက်ာ္ေမႊး

ရန္ကုန္ည

ဆုပ္ကိုင္ႏိုင္သမွ်ဆုပ္ကိုင္
ရပ္တည္ႏိုင္သမွ်ရပ္ထား
ဘာမွအလကား မရဘူးဆိုလို႔
စတိုးဆိုင္ေရွ႕က လမ္းျဖတ္ကူးခဲ့တယ္။

ဒီမွာေလ
က်ပ္မျပည့္တဲ့ညဥ့္ငွက္ေတြ
တစ္ဖန္ ျပန္လည္ရွင္သန္ထေျမာက္လာၾကတဲ့
ရန္ကုန္ဆိုတဲ့ ရန္ကုန္ညမွာ
ပန္းဆိုးတန္းတစ္ဝိုက္
လမ္းသလားၾကည့္လိုက္ေတာ့
ရန္ကုန္ညဟာ
ကားမီးေရာင္နဲ႔ တုန္ေနရဲ႕။

ဒီေခတ္မွာ
နာတာရွည္ေရာဂါကို
ေဆးၿမီးတိုနဲ႔ ကုသခ်င္လို႔ မျဖစ္ဘူး။
ညပလက္ေဖာင္းေပၚက
အမ်ိဳးေကာင္းသမီးေလးရယ္
ဘဝဆိုတာ
ဂြဒ္ေမာနင္းေပါင္မုန္႔စိမ္ထားတဲ့ ႏို႔တစ္ခြက္ေပါ့
ေသျခင္းတရားဆိုတာေတာ့
သတၱဝါတိုင္းရရွိမယ့္ အခ်ိန္ပို လုပ္အားခပဲ။

လန္႔ႏိုးခဲ့တဲ့ အိပ္မက္အတြက္
ေဒါသထြက္ေနလို႔လည္းအပို
ရွယ္လီကိုရြတ္ဆို
ဘိုႏိုကိုဂုဏ္ျပဳ
မသမာမႈမွန္သမွ်
လက္တကမ္းက ရင္ဆိုင္ထားလိုက္မယ္။

ဒီကေန႔ည မိုးေကာင္းကင္မွာ
မိုးသာတိမ္လိပ္ေတြ ကင္းစင္ပါရဲ႕လား
ခင္ဗ်ားတို႔ရဲ႕ ေသြးထဲမွာေရာ
ပိုးမႊားေတြ သန္႔စင္ပါရဲ႕လား
သံသရာ ခ်ားရဟတ္ထဲမွာ
ေငြၾကယ္ကေလးေတြ ပြင့္ခဲ့လို႔
ကိုယ့္ဘဝကိုယ္ မက္ေမာမိျပန္တယ္
တကယ္ဆိုရင္
တို႔ေသြးသားဟာ
အမွန္တရားနဲ႔သာ တည္ေဆာက္သင့္ေပရဲ႕။

ေၾသာ္…
အေနာ္ရထာလမ္းမႀကီးက
ေျခသံေတြကို ထမ္းထားဆဲ
ေခြ်းတစိုစို လူတန္းႀကီးေတြနဲ႔
ခုံးေက်ာ္တံတားႀကီးေတြေအာက္
ဘဝေတြ စီးဆင္းေနေလရဲ႕။

ဘယ္ဆီဘယ္ဝယ္မသိ
ဘဝေတြ စီးဆင္းေနေလရဲ႕။

စစ္ႀကီးအတြင္းတုန္းက
ရန္ကုန္ညမွာ
ဗုံးခိုက်င္းေတြ တူးခဲ့တယ္။

စစ္ႀကီးအတြင္းတုန္းက
ရန္ကုန္ညကို
ၿဗိတိသွ်စစ္သားေတြ ဆုတ္ခြာခဲ့ၾကတယ္။

စစ္ႀကီးအတြင္းတုန္းက
‘ကင္ေပတိုင္’ ႐ုံးခန္းဟာ
‘ေရႊဂုံတိုင္’ မီးပိြဳင့္နားမွာ ရွိခဲ့တယ္။

စစ္ႀကီးအတြင္းတုန္းက
လူေတြ ကပ္ဆိုက္ခဲ့ၾကတယ္

စစ္ႀကီးၿပီးျပန္ေတာ့
ရန္ကုန္ညမွာ
အင္းစိန္တိုက္ပြဲ ျဖစ္ခဲ့တယ္။

ဒီလိုနဲ႔
ရန္ကုန္ညမွာ
‘မိုေရွဒါယန္း’ အိပ္စက္ခဲ့
‘ခ်ဴအင္လိုင္း’ အိပ္စက္ခဲ့
‘ခ်ာဗလစ္ေယာင္ခ်ိဳင္ယု’လည္း အိပ္စက္ခဲ့။
ခုေတာ့ ရန္ကုန္ညဟာ
ၿပီးခဲ့တဲ့စစ္ႀကီးကို ေမ့လို႔
ႀကဳံခဲ့တဲ့ ဒုကၡေတြကိုေမ့လို႔
‘အေဖာ္’ကို ဟိုတယ္ေပၚမွာ ေဝငွလို႔
လူငယ္ေတြ ၾကယ္လို ကခုန္လို႔
မေရရာတဲ့ ေဆာ့(ဖ္)ဝဲေတြနဲ႔
ရန္ကုန္ညဟာ သက္ဝင္လႈပ္ရွားလို႔။

ဟဲလို… ရန္ကုန္ညေရ
သင္နဲ႔ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ေပြ႕ဖက္ၿပီး
သင္နဲ႔ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ အိပ္စက္ခဲ့ရတာ
အကုန္အက် မ်ားလြန္းလွေပမယ့္
အခုထိ မၿငီးေငြ႕ႏိုင္တာ ဘဝေပါ့
ဂိတ္ထိုးလိုက္တဲ့ ေအာက္ဆိုက္ကားေလးေပၚ
အနာဂတ္ကို ေမွ်ာ္ၿပီး တက္လိုက္တယ္။

ခုံးေက်ာ္တံတားႀကီးေတြေအာက္
ဘဝေတြ စီးဆင္းသြားရွာၿပီ။

မိုဃ္းေဇာ္
႐ုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာ၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၀၆
ေရႊအျမဳေတစာေပဆု (၂၀၀၇)
ေၾကးစား၊ ၂၀၀၉၊ မတ္လ၊ Majestic publishing

ဖီးနစ္ (PHOENIX)

ပထမ
ငါ့နာမည္ကို ေမ့လိုက္ပါ။

ဒုတိယ
ငါ့နာမည္ စာလုံးေပါင္းကို ေမ့လိုက္ပါ။

တတိယ္
ငါ့ပါးစပ္ထဲက
ဒ႑ာရီဆန္ဆန္
မီးလွ်ံေတြကို ေမ့လိုက္ပါ။

ေနာက္ဆုံး
ေတာင္ေတြကိုေက်ာ္လႊား
တိမ္ေတြကိုတြန္းလွန္
စိမ္းလန္းေသာ မနက္ျဖန္ဆီ အေရာက္ပ်ံမယ့္
ငါ့အေတာင္ပံေတြကိုပါ ေမ့လိုက္ပါ။

မိုဃ္းေဇာ္
႐ုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာ၊ ဇန္နဝါရီ၊ ၂၀၀၈
ေၾကးစား၊ ၂၀၀၉၊ မတ္လ၊ Majestic publishing

ကိုေခ်ာလာတယ္ - ၂

ကိုယ့္လူေရ . . . ကိုယ္ျပန္လာၿပီ
ကိုယ့္ကိုနည္းနည္းတိုက္ပါကြာ
ခ်မ္းတယ္ ကိုယ့္လူေတြေရာ O.K လား
ကိုယ္ကေတာ့ ဘာမွ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူကြယ္
ကဗ်ာဆရာျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာပဲသိတယ္
ျဖစ္ မျဖစ္ေတာ့ ကိုယ့္လူေတြပဲ ဆုံးျဖတ္ၾက
‘သစၥာပန္းမ်ားနဲ႔ ေမလ’
‘ၾကမ္းပိုးမ်ားတဲ့ အိပ္ယာ’
ဒါေတြဟာ ကိုယ့္စစ္စစ္ေတြပါကြယ္
‘ညီမေလး မမျမင့္’ထဲမွာ ကိုယ့္ဘဝႀကီး ဟက္တက္ေပါ့
ေသာက္မယ္ေနာ္
မင္းႀကီးေတာင္ေျခ ကိုယ္သြားတယ္။
ေပ်ာ္စရာ မေကာင္းေတာ့ဘူး
ညီေလး ၾသဂတ္(စ္)လင္းလည္း မရွိဘူး
ေစ်းေကာက္လုပ္ခဲ့တာလည္း မလုပ္ခ်င္လို႔ပါ
အေမက သားခ်င္းယွဥ္ခဲ့လို႔သာ လုပ္ခဲ့တာ
ေဇယ်ာလင္းေရ . . . ကိုယ့္ကိုယုံၾကည္တဲ့ ေဇယ်ာလင္းေရ
ကိုယ့္လမ္းပိုင္ ကီလီကို သြားဦးမယ္
‘ဆတ္သြား’လို ကဗ်ာေရးဦးမယ္
ကိုယ့္ဝမ္းမီးေလး ေႏြးၿပီကြယ္
အားလုံးကို ေက်းဇူးတင္တယ္
ညီမေလး မမျမင့္ကို ၾကည့္ေပးပါ
သမီးေလးေတြလည္း ပါတာေပါ့
ကိုယ္ေ႐ြ႕မယ္
ျပစ္ျပစ္ႏွစ္ႏွစ္ လြမ္းရပါတယ္ကြယ္
အခု ကိုယ္သိရပါၿပီ
ကိုယ္ဟာ သစ္ေစးမဟုတ္ဘူး။ ။

ေဇယ်ာလင္း
ရနံ႔သစ္မဂၢဇင္း၊ ၂၀၀၃
ထင္ရွားသည့္အမွတ္အသား၊ ၂၀၀၆၊ မတ္လ၊ ႏွစ္ကာလမ်ား။

အစ

အစဟာမထင္ရွားဘူး
စကတည္းက မထင္ရွားတဲ့အစ
စစခ်င္းမွာ ထင္ရွားတာမရွိတဲ့အစ
အစမွာ အစဟာမထင္ရွားဘူး
မထင္ရွားတာ စစခ်င္းရဲ႕အစ
စစခ်င္း မထင္ရွားတဲ့ အစရဲ႕အစ
အစဟာ ဘယ္လိုထင္ရွားမယ္
ထင္ရွားမႈရဲ႕ အစဟာစစခ်င္း
ထင္ရွားစမွာ အစဟာဘယ္လိုစသလဲ
အစမွာ ထင္ရွားလာတာ ထင္ရွားလာတဲ့အစလား
ထင္ရွားမႈရဲ႕ အစဟာ တစ္စတစ္စ
အစစအရာရာ ထင္ရွားစရာမရွိတဲ့ အစတစ္စ
ထင္ရွားစရာဆိုလို႔ အစစအရာရာဟာ တစ္စၿပီးတစ္စ
တစ္စၿပီး တစ္စ အစစအရာရာဟာထင္ရွားစ စလာတယ္
ဘယ္အစဟာ အစရဲ႕အစ စစခ်င္းလို မထင္ရွားေတာ့
အစ တစ္စမဟုတ္တစ္စဟာ မထင္မရွားစခဲ့ၿပီ
မထင္မရွားနဲ႔ တစ္စၿပီးတစ္စ အစရွာေတြ႕ခဲ့ၿပီလား
စလာၿပီေပါ့တစ္စ ၿပီးတစ္စ ၿပီးတစ္စ
စစရာအစတိုင္းဟာ တစ္စတစ္စ ထင္ရွားလာေတာ့တယ္
ထင္ရွားစရာတိုင္းဟာ တစ္စၿပီးတစ္စ စစလာေနၿပီ
လာေနၿပီ တစ္စစ
လာစဟာ မထင္မရွားစခဲ့တယ္
တစ္စၿပီးတစ္စ အစစအရာရာဟာ ထင္ရွားလာေနၿပီ
အစရဲ႕ အစကို ျပန္စရာမလိုေတာ့ဘူး
ထင္ထင္ရွားရွားပဲ တစ္စစရဲ႕အစကိုစလိုက္ၿပီ
ဒီအစနဲ႔ပဲ စလိုက္ၾကရမွာျဖစ္တယ္
အစဆိုတာ ဘာလဲ
စတယ္ဆိုတာ ဘာလဲ
ဒါဟာ စလိုက္တဲ့အစပဲ။ ။

ေဇယ်ာလင္း
၁၁ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂၀၀၄
ထင္ရွားသည့္အမွတ္အသား၊ ၂၀၀၆၊ မတ္လ၊ ႏွစ္ကာလမ်ား။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တစ္ေန႔ / Peace One Day

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တစ္ေန႔

လူတိုင္းပဲ လိုခ်င္တာေပါ့
ဒီ
“ ၿငိ မ္ း ခ် မ္ း ေ ရ း ”

ခဏေလး…
ခုပဲ (ယူအက္စ္ ေဒၚလာ) ၃ဘီလီယံဖိုး “ကာကြယ္ေရးစနစ္ႏွင့္ ပစၥည္းကိရိယာမ်ား”
အမွာစာ အီးေမးလ္ေရာက္လာလို႔
ၿပီးမွ
စကားဆက္တာေပါ့။


Peace One Day

Of course, everyone wants
This.
“ P E A C E ”

Wait a sec.
Just got this eamil, 3 billions (u.s. dollar) worth of order
For various kinds of “Defence System and Equipment”.
We could chat
Later.

သီဟသူ
၁၆၊ ၁၀၊ ၀၉။

စာႂကြင္း
စက္တင္ဘာ ၂၁ အား ကမာၻ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေန႔အျဖစ္ ကုလမွ သတ္မွတ္ထား။
၃၆၅ရက္တြင္ တစ္ရက္ေလာက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအရသာကို ခံစားၾကည့္ဖို႔ျဖစ္သည္။

ဟာသ

ေပါ့ေစလိုလို႔ ေၾကာင္ေဆးထိုးတယ္
ေဆးလည္းထိုးအၿပီး (အဲ့ေကာင္) ေၾကာင္သြားတယ္
ကမာၻႀကီး စိန္းလမ္းေစဖို႔တဲ့
အိမ္ေနာက္ေဖး မာရွီစိုက္တယ္
မင့္ခံစားမႈက အတုပဲ၊ လန္ၾကဳပ္ပဲတဲ့
(ေျပာတဲ့ေကာင္က) ျဖတ္ ညႇပ္ ကပ္ သီခ်င္း/ကဗ်ာ/စာ ေရးတယ္
ထန္းပင္ေအာက္ကေစာင့္တာေတာင္
ထန္းရည္အစစ္မရဘူး
ဘဝႀကီးကိုက
ဟာသပဲ။

သီဟသူ
၁၆၊ ၁၀၊ ၀၉။

ေခ်ာေမာစြာ ေရာက္ရွိေၾကာင္း

အစကတည္းက အစစအရာရာ
မေသခ်ာျခင္းသာ
ေသခ်ာခဲ့
ႀကိဳတင္ေသခ်ာခဲ့မႈမ်ား မေသခ်ာေတာ့တဲ့
ဒီခရီးအတြက္
ဒီေကြ႕မွာ ဒီတက္နဲ႔ ဒီလိုေလွာ္၊ ဟိုေကြ႕မွာ ဟိုတက္နဲ႔ ဟိုလိုေလွာ္
စာသင္ခန္းမွ သင္ခန္းစာမ်ား၊
(ေစတနာနဲ႔)မွ်ေဝၾကတဲ့ အေတြ႕အႀကဳံမ်ား
(သတ္မွတ္ကီလိုထက္ပို၍ (လူႀကဳံေပးမႈမ်ားလည္းပါ)
ဒဏ္ေၾကးေပးေဆာင္ခဲ့ရ၊
ဒဏ္ေၾကးကား ဆုံးစမဲ့ သံသရာဝဋ္ဒုကၡ)
စသည္တို႔ျဖင့္
ေအးခ်မ္းသာယာၿပီး ေခတ္မီဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္သစ္ဆီသို႔
ေခ်ာေမာစြာ ေရာက္ရွိေၾကာင္း. . .

ေရွ႕တြင္ ျမင္ေနရပါၿပီ
“ မစၥတာ သီဟသူအား ေလာကဓံရွစ္ပါးမွ
အထူး (အထူး) ဝမ္းေျမာက္စြာ ႀကိဳဆိုပါ၏။ ”

သီဟသူ
၁၅၊ ၁၀၊ ၀၉။

ေဝဒနာ

ေနမယ္ဆို ေနလို႔ရေသးတယ္
ေသဖို႔ဆိုတာကေတာ့
အင္း…

သူ႔ရင္ထဲမွာ ခံစားမႈေတြရွိတယ္
နာၾကည္းမႈေတြရွိတယ္
မေၾကနပ္မႈေတြရွိတယ္
ျမတ္ႏိုးမႈေတြရွိတယ္
ေစတနာေတြရွိတယ္

သူ႔မိသားစု၏ ေျပာၾကားခ်က္ -
“သူ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္မွာ သက္သက္သာသာပါပဲ။
ေဝဒနာမခံစားသြားရပါဘူး။”

တစ္ဘဝလုံး
ရင္ႏွင့္မဆံ့ ခံစားခဲ့ရၿပီးမွေတာ့၊
ယင္းခံစားခဲ့ရမႈမ်ားကိုေတာင္မွ
ျပည့္စုံေအာင္ မေဖာ္ျပႏိုင္ခဲ့သည့္အတြက္
ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္တြင္ သက္သက္သာသာရွိခဲ့ေၾကာင္း
(မိသားစု၏ ေျပာၾကားခ်က္)
ကြ်န္ေတာ္ ထပ္မံ မေဖာ္ျပေတာ့ပါ. . .

သီဟသူ
၁၅၊ ၁၀၊ ၀၉။

ကစားပြဲ

ဟိုးယခင္မွအစ
ယခုထိတိုင္
ေနာင္လည္းရွိေနဦးမည့္
ကစားပြဲ

ကစားမလား၊ နားမလား
ခ်မ္းသာေရးလား၊ က်န္းမာေရးလား
ေၾကာင္ျဖဴလား၊ ေၾကာင္မည္းလား
(ႂကြက္မိမည္ဟု ေသခ်ာေပါက္ အာမ မခံ)

ပါဝင္သူမ်ားအားလုံးကို ေမတၱာတုံ႔ျပန္ေသာအားျဖင့္
ေရြးခ်ယ္ႏိုင္မည့္အခြင့္အေရး…
ေနမလား၊ ေသမလား

ေနာက္ဘဝ၊ ဒီအခ်ိန္၊ ဒီကစားပြဲမွာ ျပန္လည္ဆုံေတြ႕ ေရြးခ်ယ္ၾကပါစို႔…

သီဟသူ
၁၅၊ ၁၀၊ ၀၉။

ခါခ်ဥ္ေကာင္

အစြယ္ရွိတဲ့သူက အစြယ္အားကိုးနဲ႔ ဂုဏ္ေမာက္တယ္
အဆိပ္ရွိတဲ့သူက အဆိပ္အားကိုးနဲ႔ ဂုဏ္ေမာက္တယ္
ေငြရွိတဲ့သူက ေငြအားကိုးနဲ႔ ဂုဏ္ေမာက္တယ္
အာဏာရွိတဲ့သူက အာဏာအားကိုးနဲ႔ ဂုဏ္ေမာက္တယ္
ေမေမေရ…
ေမေမ့သားေလ
ကဗ်ာေလး ႏွစ္ပုဒ္၊ သုံးပုဒ္နဲ႔
ေမာက္မာေနလိုက္ပုံမ်ား…

သီဟသူ
၁၄၊ ၁၀၊ ၀၉။

ရန္ကုန္

ရန္ကုန္ဟာ ၿမိဳ႕ျဖစ္တယ္၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္တယ္
ရန္ကုန္ဟာ အန္စာတုံးပဲ… ဘုရားသခင္ ေႂကြအန္ကစားတယ္
မ်က္မျမင္ ပုဏၰားတစ္ေယာက္လို ရန္ကုန္ကို ငါ ထိစမ္းမိတယ္
ရန္ကုန္မွာ ရင္တုန္ရတယ္၊ ရင္ခုန္ရတယ္
ရန္ကုန္ဟာ ညစ္ပတ္ေပေရေနသလို၊ ႏွစ္သက္ေနခ်င္စရာလည္း ျဖစ္ေနတယ္
ရန္ကုန္မွာ လူငယ္ရွိတယ္၊ ကဗ်ာရွိတယ္
ရန္ကုန္မွာ အႏုပညာရွိတယ္၊ ခံစားမႈရွိတယ္
ရန္ကုန္ဟာ ငရဲျဖစ္သလို၊ နိဗၺာန္လည္းျဖစ္တယ္
ကမာၻတစ္ျခမ္း ေမွာင္ေနခ်ိန္ က်န္တစ္ျခမ္း လင္းသလို၊ ရန္ကုန္ဟာ ကမာၻႀကီးျဖစ္တယ္
ရန္ကုန္မွာ မညီမွ်မႈေတြရွိတယ္၊ မၾကည္သာမႈေတြရွိတယ္
ဒါေတြဟာ ငါ့ရဲ႕ ထိစမ္းမိမႈမ်ားသာျဖစ္တယ္၊ အန္စာတုံးရဲ႕ မ်က္ႏွာတစ္ဖက္မွ်သာျဖစ္တယ္
ငါ… ေႂကြအန္ကစားတယ္
ေဒါက္ခနဲ ပစ္ခ်လိုက္တယ္
ရန္ကုန္…

သီဟသူ
၁၃၊ ၁၀၊ ၀၉။

ေတြ႕ၾကမယ္ေလ၊ ေနာင္ ျပန္ေတြ႕ၾကရင္ေပါ့

ခင္ဗ်ားလည္း ခင္ဗ်ားလမ္းနဲ႔ ခင္ဗ်ား
ကြ်န္ေတာ္လည္း ကြ်န္ေတာ့္လမ္းနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္
လမ္းတူလို႔ လူခ်င္းေတြ႕ရေပမယ့္
ရင္ဘတ္ခ်င္း ဂ်က္ပင္ထိုးထားၾကေပမယ့္
တစ္ခုခုေျပာၿပီးတိုင္း ဒါေပမဲ့နဲ႔ အဆုံးသတ္ရတယ္
တစ္ၿမိဳ႕တည္းမွာ တစ္ကမာၻစာ ေဝးေနၾကတယ္
ရင္ခုန္သံလိႈင္းေတြကို ညႇိဖို႔
စာအုပ္ေတြ၊ စာေရးသူေတြအေၾကာင္း ေျပာၾကဖို႔
ေတြ႕ၾကမယ္ေလ
ေနာင္ ျပန္ေတြ႕ၾကရင္ေပါ့. . .

သီဟသူ
၁၃၊ ၁၀၊ ၀၉။

Social Networking/Marketing

I’ve a blog,
Of course, on Blogger.com.
I’ve got so many hits, visits.
Nearly millions of trillion.

I also tweet.
Of course, I’ve so many followers.
Nearly millions of trillion.

I’ve a FaceBook Fan page.
I’ve so many fans too.
Nearly millions of trillion.

I am, one of
The millions of trillion
Of your blog readers, visitors,
Twitter follwers,
And FaceBook Fans.

Thi Ha Thu

ည

ေဆာင္းေဘာက္စ္ထဲကေန
ဒိုးလုံး အ႐ိုးထိေအာင္ ႐ူးေနတယ္
ငါက စိမ္းတဲ့ ကဗ်ာေတြနဲ႔ လုံးပမ္းေနတယ္
အပူခ်ိန္ သိသာစြာ
မ
က်
ဆင္း
ေသး
လမ္းထိပ္ ဆိုက္ကားဂိ္တ္ေဘးက ဇယ္ခုံေလာက္ေတာင္ အားေပးမႈမရ
အားလုံးအားေပးတာက အီး၊ ပီ၊ အယ္လ္ ပြဲစဥ္မ်ား
အားလုံးဆဲတာက အမ္၊ အန္၊ အယ္လ္ ပြဲစဥ္မ်ား

ကဗ်ာမွထြက္မလာရင္
အသက္႐ွင္ၿခင္းတရားကို
ငါသတ္မိလိမ့္မယ္။
(ေဖာ္ေဝး)

ကိစၥက ေသမလား၊ ေနမလား ခ်ိန္းဆိုမႈ
ညေနက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေကာင္ ေစာ္နဲ႔ ျပတ္သြားတယ္
ညေနက သူငယ္ခ်င္းတစ္ေကာင္ ကေစာ္ ျပတ္သြားတယ္
အေရးအသားတစ္ခု
တစ္ေၾကာင္းေရး ႏွစ္ေၾကာင္းျခစ္ရတယ္
ဆင္ဆာ ဆင္ဆာ ေအာ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းစာေရးဆရာတစ္ေယာက္ရွိတယ္
ထင္တာ ထင္တာ အားလုံးဟုတ္ေယာင္မႈတဲ့ သူငယ္ခ်င္း တရားေဟာဆရာ တစ္ေယာက္ရွိတယ္
ညမွာ အျပစ္/အျဖစ္ ရွိသူ
ညမွာ အခ်စ္/အျခစ္ ေတြနဲ႔လူ
ညမွာ စိတ္ဓာတ္က်တဲ့သူ/ စိတ္တက္ႂကြတဲ့သူ
ညမွာ အိပ္မရသူ/ မအိပ္ရသူ
သန္းေခါင္ေက်ာ္ရင္ အာ႐ုဏ္ကို ဆိုေပမယ့္
ဒါကလည္း မေသခ်ာျပန္ဘူး။

သီဟသူ
၁၀၊ ၁၀၊ ၀၉။