လမ္းမႀကီးေတြဟာေလ
သူတို႔အေပၚ
႐ြာေတာင့္႐ြာခဲ
မိုး႐ြာခ်ပလားဆို
ေက်ာေတြ ေကာ့ခြက္အိုင္ထြန္းခံ
ေလးငါးရက္ ႂကြားမဆုံးေတာ့ဘူး။
ၿပီးေတာ့လည္း
ၿမိဳ ့ႀကီးေပါ့မွ ေပါ့ေစေတာ့လို႔
သူတို႔ကိုယ္ကို ေျခာက္သေယာင္းေစၿပီး
ဖုန္ေတြထ အပ်ံခုိင္းပါေရာ
မာယာ။ ။
ေမာင္ေအာင္ပြင့္
ဇူလိုင္၊ ၁၉၉၂၊ စံပယ္ျဖဴမဂၢဇင္း
No comments:
Post a Comment